تنبلى
امام على عليه السلام : از منفورترين كسان نزد خداوند متعال، بنده اى است كه خداوند او را به خودش وا گذاشته است، به نحوى كه از راه راست منحرف شده، بى رهنما راه مى سپُرد، اگر به كِشته دنيايش بخوانند كار مى كند و اگر به كِشته آخرت [عمل صالح و پاداش اخروى] فرايش خوانند تنبلى نشان مى دهد.
امام على عليه السلام : آنگاه كه اشياء با يكديگر جفت شدند، تنبلى و ناتوانى با هم ازدواج كردند و از آنها فقر متولّد شد.
امام على عليه السلام : آفت موفقيت، تنبلى است.
امام على عليه السلام : مؤمن به آنچه ماندنى است راغب است و از آنچه رفتنى است روي گردان··· از تنبلى به دور است و پيوسته سرزنده و كوشاست.
امام على عليه السلام : در حال نشاط و تنبلى بر عمل مداومت كن.
امام على عليه السلام : در كارهاى خود به آدم تنبل تكيه مكن.
امام على عليه السلام : كسى كه پيوسته تنبلى كند، در رسيدن به آرزويش ناكام ماند.
امام على عليه السلام : تنبلى، آخرت را تباه مى كند.
امام باقر عليه السلام : تنبلى به دين و دنيا زيان مى زند.
امام باقر عليه السلام : من نفرت دارم از مرد ـ يا براى مرد ـ كه در كار دنيايش تنبل باشد. هر كه در كار دنيايش تنبل باشد، در كار آخرتش تنبل تر است.
امام صادق عليه السلام : هر كه در طهارت و نماز خود تنبلى ورزد، در كار آخرتش به خيرى نمى رسد و هر كه در آنچه معيشت او را به سامان مى آورد تنبلى ورزد، در كار دنيايش به خيرى دست نمى يابد.
امام صادق عليه السلام : اگر پاداش دادن [در برابر كار ]از خداست، ديگر تنبلى چرا؟!
امام صادق عليه السلام : از آدم تنبل كمك مگير و با ناتوان مشورت مكن.
امام صادق عليه السلام : دشمنِ كار، تنبلى است.