كسى كه بيمار شود و شِكوه نكند

پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : خداوند عزّ و جلّ فرمود: هر كه سه روز بيمار شود و از آن به هيچ يك از عيادت كنندگانش شكوه نكند، گوشت و خونى بهتر از آن گوشت و خونى كه دارد جايگزينش كنم. پس، اگر او را عافيت بخشم، عافيتى بدون گناهش دهم و اگر جانش را بستانم، او را به جوار رحمت خود برم.

پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : كسى كه يك شبانه روز بيمار شود و به عيادت كنندگان خود شكوه نكند، خداوند در روز قيامت او را با خليل خود، ابراهيم خليل الرحمان، برانگيزد تا همچون برق جَهان از صراط بگذرد.

امام على عليه السلام : هر كس دردى را كه به او رسيده است سه روز از مردم پنهان بدارد و به خدا شكايت كند، بر خداست كه او را از آن درد بهبود بخشد.

امام على عليه السلام : بيمار، در زندان خداست [و ]تا زمانى كه نزد عيادت كنندگان خود شكوه نكند، گناهانش پاك شود.

امام باقر عليه السلام : هر كس درد و بلايى را كه گرفتار آن شده است از مردم پوشيده بدارد و از آن به درگاه خداوند عزّ و جلّ شِكوه كند، بر خداست كه او را از آن بلا (بيمارى) عافيت بخشد.

امام صادق عليه السلام : شكايت [از بيمارى] اين نيست كه آدمى بگويد: ديشب بيمار شدم، يا ديشب دردمند و ناخوش بودم. بلكه شكايت اين است كه بگويد: به چنان دردى گرفتار شده ام كه هيچ كس گرفتار آن نشده است.