گوناگون

پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : بد بخت ترين مردمان، پادشاهانند.

امام على عليه السلام : بر پادشاه است كه پيش از سپاهيانش، به سياست و تربيت خودش بپردازد.

امام على عليه السلام : هر كس حكومت خود را در خدمت دينش قرار دهد، هر سلطانى مطيع او شود؛ هر كس دينش را در خدمت حكومتش در آورد، هر انسانى در او طمع كند.

امام على عليه السلام : تاج پادشاه، دادگرى اوست.

امام على عليه السلام : هرگاه روزگاران فاسد شود، فرومايگان حاكم مى شوند.

امام على عليه السلام : ضعف و ناتوانى پادشاه براى ملّت بدتر از ستم پادشاه است.

امام على عليه السلام : خشم شاهان، پيك مرگ است.

امام على عليه السلام : شهرياران دنيا و آخرت، فقيران خشنود [به قسمت خويش ]هستند.

امام على عليه السلام : شهرياران بهشت، پرهيزگاران و مخلصانند.

امام على عليه السلام : آفت شاهان، بدرفتارى است؛ آفت وزيران، بد سگالى.

امام على عليه السلام : مردم، در حقيقت، با شاهان و دنيايند، مگر آن كس كه خداوند او را حفظ كند.

امام على عليه السلام : هرگاه حكومت بر پايه هاى دادگرى بنا شود و با ستون هاى خرد برپا گردد، خداوند دوستداران آن را يارى رساند و دشمنانش را تنها و بى ياور گذارد.

امام صادق عليه السلام : چهار نفر بر سراسر جهان پادشاهى كردند كه دو نفرشان مؤمن بودند و دو نفر كافر : آن دو مؤمن، سليمان بن داوود عليهما السلام و ذو القرنين بودند و آن دو كافر نمرود و بُخْتُ نَصر بودند.

امام صادق عليه السلام : اطرافيان سلطان سه دسته اند : يك دسته خير انديشانند كه اينان مايه بركت خود و سلطان و رعيّت هستند. دسته اى ديگر هدفشان حفظ مقام خود است كه اينان نه ستوده اند و نه نكوهيده، بلكه به نكوهش نزديكترند و دسته اى هم شرور و بد خواهند. اين طبقه شومند و مايه نكوهش خود و سلطان مى باشند.