توشه برداشتن براى آخرت

امام على عليه السلام : در دنيا از دنيا توشه اى برگيريد كه فردا[ى قيامت] به كمك آن خود را نگه مى داريد.

امام على عليه السلام : از اين ايّام فانى براى ايّام باقى توشه برداريد؛ توشه را به شما نمايانده اند و فرمان كوچتان داده اند و براى رفتن به شتاب وادارتان كرده اند.

امام على عليه السلام : سعى و كوشش كنيد و حاضر و آماده شويد و در سراى توشه [گرفتن]، توشه برگيريد.

امام على عليه السلام : پس، بايد كه عمل كننده شما در زمانى كه مهلت و فرصت دارد، پيش از شتافتن اجلش، كار كند··· و از كوچگاهش براى اقامتگاهش توشه برگيرد.

امام على عليه السلام : آيا نه اينكه شما در خانه هاى كسانى هستيد كه پيش از شما بودند و عمرهايى درازتر و آثارى ماندنى تر داشتند··· دنيا را پرستيدند چه پرستيدنى و آن را برگزيدند چه برگزيدنى! سپس بى هيچ توشه اى و بى هيچ مركبى كه آنها را به سر منزل مقصود برساند، از اين دنيا كوچيدند.

امام على عليه السلام : دنيا، سراى راستى است براى كسى كه با آن از در راستى درآيد و سراى عافيت و آسايش است براى كسى كه از آن چيز بفهمد و سراى توانگرى است براى كسى كه از آن توشه برگيرد.

امام على عليه السلام : دنيا چشم انداز نهايى شخص نابينا (بى بَصَر) است و در فرا سوى آن چيزى نمى بيند. امّا شخص بينا و با بصيرت، نگاهش از دنيا فراتر مى رود و درمى يابد كه سراى حقيقى، در آن سوى دنياست. بنا بر اين، شخص بينا از دنيا چشم بر مى كند و نابينا به آن چشم مى دوزد، بينا از دنيا توشه برمى دارد، و نابينا براى آن توشه برمى دارد.

امام على عليه السلام : دنيا، سراى ماندن شما آفريده نشده است، بلكه چونان گذرگاهى برايتان خلق گشته است تا از آن براى سراى ماندگارى توشه اعمال فراهم آوريد.

امام على عليه السلام : رحمت خدا بر كسى كه··· فرصت ها را غنيمت شمرده و بر مرگ پيشدستى كند و توشه عمل فراهم آورد.

امام على عليه السلام : پس از مرگ هرگز چيزى به كار تو نمى آيد، مگر كردار نيكى كه پيش فرستاده باشى. بنا بر اين، از كار نيك توشه فراهم آر.

امام على عليه السلام ـ در نكوهش دنيا ـ فرمود: در هيچ يك از توشه هاى دنيا خيرى نيست مگر در تقوا.

امام على عليه السلام : شما را، اى بندگان خدا! به تقواى الهى سفارش مى كنم؛ تقوايى كه توشه است و پناهگاه. توشه اى رساننده [به سر منزل مقصود ]و پناهگاهى رهاننده [از آتش ] .

امام على عليه السلام ـ هرگاه نماز عشا را مى خواند، با صدايى كه همه نماز گزاران مسجد بشنوند، سه بار خطاب به مردم ـ مى فرمود : اى مردم! خدايتان رحمت كناد! آماده و مجهز شويد، كه بانگ رحيل در ميان شما سر داده اند. با اين بانگ رحيل، روى آوردن به دنيا ديگر چه معنا دارد؟ خدايتان رحمت كناد! آماده شويد و با بهترين توشه اى كه در اختيار داريد رهسپار [آخرت] شويد و آن تقوا است.

امام على عليه السلام ـ ياران خويش را بسيار با اين سخنان، مخاطب ساخته ـ مى فرمود : آماده و مجهز شويد، خدايتان رحمت كناد! زيرا كه بانگ رحيل در ميان شما سر داده اند. از دل بستن به دنيا كم كنيد و با توشه نيكى كه در برابر شماست،رهسپار شويد؛زيرا گردنه اى دشوار و منزل هايى ترسناك و هراس انگيز پيش رو داريد كه ناچار بايد به آنها در آييد و آنجاها درنگ كنيد··· پس، علايق و پيوندهاى به دنيا را ببُريد و از توشه تقوا كمك گيريد.

امام على عليه السلام ـ در بازگشت از صفين چون به گورستان رسيد ـ فرمود : اى ساكنان خانه هاى تنهايى و جايگاه هاى خشك و خالى و گورهاى ظلمانى! اى خاك نشينان! اى ساكنان ديار غربت! اى تنهايان! اى آنان كه در تنهايى به سر مى بريد! شما پيشروان ماييد و پيش از ما رفتيد و ما دنباله رو شما هستيم و به شما خواهيم پيوست. [بدانيد كه ]خانه ها[يتان ]مسكن [ديگران] شده و زن ها[يتان] به شوهر رفته اند و اموال و دارايى ها[ى شما ]تقسيم گشته است. اين خبرى است كه ما داريم. شما چه خبر داريد؟ حضرت سپس به طرف اصحاب خود برگشت و فرمود : بدانيد كه اگر اجازه سخن گفتن داشتند، بى گمان به شما خبر مى دادند كه :بهترين توشه تقواست.

امام على عليه السلام : واى از كمبود توشه و درازى راه و دورى سفر و عظمت جايى كه وارد مى شويم!