پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : هيچ پيامبرى نيست، مگر اينكه گوسفند چرانيده است.
عنه صلى الله عليه و آله : بُعِثَ داوودُ و هو راعي غَنَمٍ ، و بُعِثَ موسى و هو راعي غَنَمٍ ، و بُعِثتُ أنا و أنا أرعى غَنَما لأهلي بجِيادٍ .
پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : داوود مبعوث شد، در حالى كه گوسفند چران بود. موسى مبعوث شد، در حالى كه گوسفند چران بود و من هم زمانى كه مبعوث شدم، براى خانواده خود در «جياد» گوسفند چرانى مى كردم.
كنز العمّال عن أبي هريرة عن رسولِ اللّه صلى الله عليه و آله : ما بَعَثَ اللّه ُ نَبيّا إلاّ رَعَى الغَنَمَ . قالوا : و أنتَ يا رسولَ اللّه ِ ؟ قالَ : و أنا كنتُ أرعاها لأهلِ مكّةَ بالقَرارِيطِ .
كنز العمّال ـ به نقل از ابو هريره ـ : پيامبر خدا صلى الله عليه و آله فرمود : خداوند هيچ پيامبرى را مبعوث نكرد، مگر اينكه گوسفند چرانده است
عرض كردند : و شما اى رسول خدا؟ فرمود : من نيز، براى مردم مكّه در «قراريط» چوپانى كرده ام.
قصص الأنبياء عن عمّار : كنتُ أرعى غُنَيمَةَ أهلي ، و كانَ محمّدٌ صلى الله عليه و آله يَرعى أيضا ، فقلتُ : يا محمّدُ ، هَل لكَ في فَخٍّ ؛ فإنّي تَرَكتُها رَوضَةَ بَرقٍ ؟ قالَ : نَعَم ، فجِئتُها مِن الغَدِ و قد سَبَقَني محمّدٌ صلى الله عليه و آله و هُو قائمٌ يَذودُ غَنَمَهُ عنِ الرَّوضَةِ ، قالَ : إنّي كُنتُ واعَدتُكَ فكَرِهتُ أن أرعى قَبلَكَ .
قصص الأنبياء ـ به نقل از عمّار ـ : من گوسفندان خانواده خودم را مى چراندم و محمّد صلى الله عليه و آله نيز گوسفند مى چراند. به او گفتم : اى محمّد! مى آيى به فخ برويم؛ چون من در آنجا چراگاه پر علف و شادابى سراغ دارم؟ گفت : آرى. فردا كه به فخ رفتم، ديدم محمّد صلى الله عليه و آله از من زودتر رفته و ايستاده است و گوسفندانش را از چراگاه دور مى كند. گفت : چون با تو وعده گذاشته بودم دوست نداشتم كه پيش از تو بچرانم.
بحار الأنوار عن جابرِ بنِ عبدِ اللّه ِ : كُنّا مَعَ رسولِ اللّه ِ صلى الله عليه و آله بمَرِّ الظَّهرانِ يَرعَى الغَنَمَ ، و إنّ رسولَ اللّه ِ صلى الله عليه و آله قالَ : علَيكُم بالأسوَدِ مِنهُ ؛ فإنّهُ أطيَبُهُ . قالوا : تَرعَى الغَنَمَ ؟ قالَ : نَعَم ، و هَل نَبيٌّ إلاّ رَعاها؟ ! .
بحار الأنوار ـ به نقل از جابر بن عبد اللّه ـ : ما در «مرّ الظهران» با رسول خدا صلى الله عليه و آله بوديم و آن حضرت مشغول چراندن تعدادى قوچ بود. رسول خدا صلى الله عليه و آله فرمود : سياهِ آن را انتخاب كنيد چون بهتر و خوش طعم تر است. اصحاب عرض كردند : شما هم گوسفند مى چرانيد؟ فرمود : آرى، مگر پيامبرى بوده كه گوسفند نچرانده باشد؟
الإمامُ الصّادقُ عليه السلام : ما بَعَثَ اللّه ُ نَبيّا قَطُّ حتّى يَستَرعِيَهُ الغَنَمَ ، يُعَلِّمُهُ بذلكَ رِعْيَةَ النّاسِ .
امام صادق عليه السلام : خداوند هرگز پيامبرى را مبعوث نكرد، مگر اينكه قبلاً او را به شبانى گوسفندان گماشت تا از اين طريق اداره مردم را به او تعليم دهد.
الدرّ المنثور عن ابنِ عبّاسٍ : كانَ آدمُ عليه السلام حَرّاثا ، و كانَ إدريسُ خَيّاطا ، و كانَ نُوحٌ نَجّارا ، و كانَ هُودٌ تاجِرا ، و كانَ إبراهيمُ راعِيا ، و كانَ داودُ زَرّادا ، و كانَ سُليمانُ خَوّاصا ، و كانَ موسى أجيرا ، و كانَ عيسى سَيّاحا ، و كانَ محمّدٌ صلى الله عليه و آله شُجاعا جُعِلَ رِزقُهُ تحتَ رُمحِهِ .
الدرّ المنثور ـ به نقل از ابن عباس ـ : آدم عليه السلام برزگر بود، ادريس خيّاط، نوح درودگر، هود بازرگان، ابراهيم شبان، داوود زره ساز، سليمان زنبيل باف، موسى كارگر، عيسى سيّاح، و محمّد صلى الله عليه و آله دلاورى بود كه روزيش زير نيزه اش قرار داده شده بود .