نتايج قطع اميد كردن از آنچه مردم دارند

جبرئيل ـ هنگامى كه نزد پيامبر صلى الله عليه و آله آمد ـ گفت : و بدان كه افتخار مرد به شب زنده دارى اوست و عزّتش در بى نيازى او از مردم.

پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : به دنيا بى رغبت باش، تا خداوند دوستت بدارد. به آنچه در دست مردم است بى اعتنا باش تا مردم دوستت بدارند.

امام على عليه السلام : بزرگترين توانگرى، چشم نداشتن به مال مردم است.

امام على عليه السلام : قطع اميد نيمى از دو موفقيت است.

امام على عليه السلام : قطع اميد كردن جان را آسوده مى كند.

امام على عليه السلام : قطع اميد كردن، آزادى دوباره است.

امام على عليه السلام : قطع اميد مايه آزادى است، طمع زيانبار است.

امام على عليه السلام : بركندن اميد، اسير را عزّت مى بخشد. طمع، امير را به خوارى مى كشاند.

امام على عليه السلام : جايى كه طمع مايه هلاكت است، قطع اميد مايه رسيدن به مقصود (غايت) است.

امام على عليه السلام : رهايى از اسارتِ طمع، با بركندن اميد ميسّر شود.

امام على عليه السلام : شتاب بخشيدن به قطع طمع، يكى از دو پيروزى است.

امام على عليه السلام : از نظر من، نگاهدارى چيزى كه در دست دارى بهتر از طلب چيزى است كه در دست ديگرى است و تلخى بركندن اميد، بهتر از خواهش از مردمان است.

امام باقر عليه السلام : بهترين سرمايه، اعتماد به خداست و چشم طمع بركندن از آنچه مردم دارند.

امام صادق عليه السلام : قطع اميد كردن از آنچه مردم دارند، مايه عزّت دينى مؤمن است.

امام صادق عليه السلام : آسايش بخش ترين آسايش، بركندن اميد از مردم است.