3. آسايش دو گيتي

صفحه اختصاصي حديث و آيات رَبَّنا آتِنا فِى الدُّنْيا حَسَنَةً وَ فِى الاْخِرَةِ حَسَنَةً وَ قِنا عَذابَ النّارِ؛ حديث

پروردگارا ! خير دنيا و آخرت را نصيب ما گردان و ما را از عذاب آتش نگهدار.
1 پيامبر صلي الله عليه و آله : اَلْبِرُّ ما سَكَنَتْ اِلَيْهِ النَّفْسُ وَ اطْمَاَنَّ اِلَيْهِ الْقَلْبُ، وَ الاِْثْمُ ما لَمْ تَسْكُنْ اِلَيْهِالنَّفْسُ وَ لَمْ يَطْمَئِنَّ اِلَيْهِ الْقَلْبُ وَ اِنْ اَفْتاكَ الْمُفْتونَ ؛

نيكى آن است كه جان و دل انسان با آن آرامش پيدا كند و گناه آن است كه جانو دل انسان با آن آرام نگيرد، هر چند فتوا دهندگان (خلاف آن را) به توفتوا دهند. حديث

كسى كه كارهاى خود را به خدا بسپارد همواره از آسايش و خير و بركت در زندگىبرخوردار است و واگذارنده حقيقى كارها به خدا، كسى است كه تمام همّتش تنها بهسوى خدا باشد. حديث

هر كس خوش اخلاق باشد، زندگى اش پاكيزه و گوارا مى گردد. حديث

هيچ جلسه قرآنى براى تلاوت و درس در خانه اى از خانه هاى خدا برقرار نشد، مگراين كه آرامش بر آنان نازل شد و رحمت دربرشان گرفت و فرشتگان در اطراف آنان حلقهزدند و خداوند در ميان كسانى كه در نزدش هستند، از آنان ياد كرد. حديث

به راستى كه مؤمن با برادر مؤمنش آرامش پيدا مى كند، چنان كه تشنه، با آب خنكآرامش مى يابد. حديث

به راستى كه دل در درون سينه بى قرار است و به دنبال حق مى گردد و چون به آنرسيد، آرام و قرار مى گيرد. حديث

هيچ مؤمنى نيست مگر آن كه خداوند ايمان را همدم و آرامش بخش او قرار مى دهد،چنانچه حتى اگر در قله كوهى هم باشد، احساس تنهايى نمى كند. حديث

حق زن اين است كه بدانى خداوند عزّوجلّ او را مايه آرامش و انس تو قرار داده و اين نعمتى از جانب اوست، پس احترامش كن و با او مدارا نما، هر چند حق تو بر او واجب تراست اما اين حق اوست كه با او مهربان باشى. حديث

آدم دين دار چون مى انديشد، آرامش بر جان او حاكم است. چون خضوع مى كندمتواضع است. چون قناعت مى كند، بى نياز است. به آنچه داده شده خشنود است. چونتنهايى را برگزيده از دوستان بى نياز است. چون هوا و هوس را رها كرده آزاد است. چوندنيا را فرو گذارده از بدى ها و گزندهاى آن در امان است. چون حسادت را دور افكندهمحبتش آشكار است.مردم را نمى ترساند پس از آنان نمى هراسد و به آنان تجاوز نمى كند پس از گزندشاندر امان است. به هيچ چيز دل نمى بندد پس به رستگارى و كمال فضيلت دست مى يابد و عافيت را به ديده بصيرت مى نگرد پس كارش به پشيمانى نمى كِشد. حديث

نماز شب، انسان را خوش سيما، خوش اخلاق و خوشبو مى كند و روزى را زياد و قرضرا ادا مى نمايد و غم و اندوه را از بين مى برد و چشم را نورانى مى كند. حديث

بر خداوند است كه هيچ گرفتارى به زيارت من نيايد مگر آن كه او را شادمانبازگردانم و به خانواده اش برسانم. حديث

هر كس در هر روز صد مرتبه لا حَوْلَ وَ لا قُوَّةَ اِلاّ بِاللّه ِ بگويد، خداوند هفتاد نوع بلا را از او دفع مى كند، كه كوچكترين آن غم و اندوه است. حديث

هر كس به اندازه اى كه او را كفايت مى كند، قناعت كند، به آسايش و نظم مى رسد و درآسودگى و رفاه منزل مى گيرد. حديث

در پاسخ به اين سؤال كه راه رسيدن به آسايش چيست؟ فرمودند: مخالفت با هوا وهوس. عرض شد: پس، چه وقت انسان به آسايش مى رسد؟ فرمودند: در نخستين روزورودش به بهشت. حديث

هر كس به دنيا بى رغبت است، اميدوار است و تن و جانش را در دنيا و آخرتآسوده مى گذارد و هر كس دل به دنيا ببندد، تن و جان خود را در دو دنيا به زحمتمى اندازد. حديث

هر كس چشم خود را [از نامحرم] فرو بندد، قلبش راحت مى شود. حديث

براى كسب بلند مرتبگى از وطن خود دور شو و سفر كن كه در مسافرت پنج فايده است:برطرف شدن اندوه، بدست آوردن روزى و دانش و آداب زندگى، و هم نشينى با بزرگواران. حديث

هرگاه خداوند بنده اى را دوست بدارد، او را به آرامش و بردبارى زينت مى بخشد. حديث

چه چيز مانع مى شود كه هر گاه بر يكى از شما غم و اندوه دنيايى رسيد، وضو بگيرد وبه سجده گاه خود رود و دو ركعت نماز گزارد و در آن دعا كند؟ مگر نشنيده اى كه خداوندمى فرمايد: «از صبر و نماز مدد بگيريد»؟ حديث

گواراترين زندگى، رها كردن تكلّف ها (تجمّلات) است. حديث

هر كس از حرام دورى كند، خداوند به جاى آن عبادتى كه او را شاد كند نصيبشمى گرداند. حديث

شما را سفارش مى كنم به خوردن مويز، زيرا صفرا را برطرف مى كند، بلغم را از بينمى برد، اعصاب را قوى، خستگى را دور، و اخلاق را خوب مى كند، و به روح آرامشمى بخشد و غم را مى برد. حديث

حريص از دو خصلت محروم و با دو خصلت همراه است: از قناعت محروم است و درنتيجه آسايش را از دست مى دهد، از راضى بودن محروم است، در نتيجه يقين را ازدست مى دهد. حديث

هر كس اطمينان داشته باشد كه آنچه خداوند برايش تقدير كرده است به او مى رسد،دلش آرام مى گيرد. حديث

قلبت (وجدانت)، حقيقت را براى تو مى گويد. دستت را بر روى سينه ات بگذار، زيراقلبت از حلال، آرامش و از حرام تشويش پيدا مى كند. آنچه تو را به ترديد مى اندازد ـ هرچند كه صاحبان فتوا، فتوا دهند ـ رها كن و به سراغ چيزى برو كه تو را به ترديدنمى اندازد. مؤمن از ترس گناه بزرگ، گناه كوچك را هم رها مى كند. حديث