ز ـ هلاكت

پيامبر خدا صلي الله عليه و آله : هر كس همه غصّه هايش را يك غصّه ـ يعنى غصّه آخرتش ـ كُنَد ، خداوندغصّه هاى دنياى او را برطرف مى سازد، و هر كس انواع غصّه هاى دنيا وجودش را فرا بگيرد ، خداوند، اهمّيتى نمى دهد كه در كدام وادى از وادى هاى آن نابود مى شود.

امام على عليه السلام : كسى كه زندگى كنونى ، بيشتر از زندگى آينده اختياردار او باشد و كارهاى دنيا بر او چيره تر از كارهاى آخرت باشد ، هر آينه ماندگار را به فناپذير فروخته، و جاويدان را با گذرا عوض كرده، و خويشتن را به نابودى افكنده ، و زندگى دگرگون شونده زوال پذير را براى خود پسنديده، و از راه روشن به كج راهه رفته است.

امام على عليه السلام : هر گاه مشغله انسان به دنيا بيشتر شود و علاقه اش به آن فزون تر گردد، دنيا او را به راه هاى گوناگون مى برد و وى را در مهلكه ها مى افكند.

امام على عليه السلام : كسى كه هر گاه دنيايش سالم (و تأمين) باشد ، برايش مهم نيست كه چه بلايى بر سر آخرتش مى آيد، در هلاكت است.

امام على عليه السلام : آفت نفْس، شيفتگى به دنياست.

امام على عليه السلام : زهد تو در دنيا، تو را نجات مى دهد، و دل بستگى تو به آن ، تو را نابود مى كند.

امام على عليه السلام : دنياخواهى ، كليد نابودى است.