وظايف پيشوايان عدل و حق

امام على عليه السلام :خداوند مرا پيشواى خلق خود قرار داد. از اين رو، بر من واجب كرد كه درباره خودم و خورد و خوراك و پوشاكم همانند مردمان تنگ دست باشم تا نادار به نادارى من تأسى جويد و توانگر را توانگرى اش به طغيان و سركشى نكشاند.

امام على عليه السلام :خداوند بر پيشوايان عادل واجب كرده است كه خود را با مردم ناتوان همسان كنند، تا تنگدستىِ فقير، او را برنياشوبد.

امام على عليه السلام :پيشوايان حق بايد در خوراك و پوشاك به تهي دست ترين فرد رعيت خود تأسّى جويند و با چيزى كه آنها قدرت تهيه اش را ندارند خود را متمايز نسازند؛ تا چون تهيدست آنان را ببيند، نسبت به وضعيت خود از خدا خشنود باشد و چون توانگر آنان را ببيند، بر فروتنى و شكر گزارى اش بيفزايد.

امام على عليه السلام :براى خليفه استفاده كردن از مال خدا جايز نيست مگر دو كاسه: كاسه اى كه خود و خانواده اش بخورند و كاسه اى كه به ديگران بخوراند.

امام على عليه السلام :بدانيد كه هر پيروى را پيشوايى است كه به او اقتدا مى كند و از نور دانش او پرتو مى گيرد. بدانيد كه پيشواى شما از دنيايش به دو جامه كهنه و از خوراكش به دو گِرده نان بسنده كرده است.

امام على عليه السلام :چيزى بر عهده امام نيست جز همان وظايفى كه پروردگار بر عهده اش نهاده است: جدّيت در موعظه و اندرز، كوشش در خيرخواهى و ارشاد، زنده كردن سنّت، اجراى حدود الهى بر آنان كه سزاوار آنند و رساندن سهام (بيت المال) به كسانى كه سهم مى برند.

امام على عليه السلام ـ در نامه به اسود بن قطبه ـ نوشت : اما بعد، چون والى از اين و آن هواخواهى كند او را از عدالت بسى باز مى دارد، پس، بايد در رعايت و اداى حق، ميان مردم تفاوتى ننهى.

امام على عليه السلام ـ در نامه اى به محمّد بن ابى بكر ـ نوشت : اگر مردم كارى داشتند [و براى آن نزد والى آمدند، والى بايد] در نشستن و نگاه كردن خود ميان آنها تفاوتى ننهد، تا آشنا و بيگانه نزد او يكسان باشند.