پيامدهاى نا شكيبى كردن

پيامبر خدا صلى الله عليه و آله ـ به يكى از اصحاب خود در مرگ فرزندش ، چنين تسليت نوشت ـ : اما بعد ، خداوند، جل اسمه، اجر تو را زياد گرداند و شكيبايى عطايت فرمايد . . . مبادا نا شكيبى تو اجرت را از بين ببرد ، و فردا [ى قيامت ]براى از دست دادن ثوابِ مصيبتت پشيمان شوى . اگر ثواب آن را مى ديدى ، در مى يافتى كه آن مصيبت در برابرش ناچيز است . بدان كه بيتابى كردن ، آنچه را از دست رفته باز نمى گرداند و هيچ اندوهى قضاى الهى را دفع نمى كند . پس آنچه به جاى فرزندت به تو داده مى شود ، سزاست كه اندوه تو را بِبَرد . و السلام .

امام على عليه السلام ـ در دلدارى به اشعث بن قيس در مرگ فرزندش ـ فرمود : اى اشعث! اگر براى از دست دادن فرزندت اندوهگين باشى ؛ البتّه حق پدرى را به جا آورده اى و اگر صبر كنى، خدا هر مصيبتى را عوض مى دهد . اى اشعث! اگر صبر كنى ، قضا و قدر الهى بر تو جارى گشته و اجر بُرده اى و اگر بيتابى ورزى ، باز هم قضا و قدر بر تو جارى شده و تو گناه كرده اى . اى اشعث! آمدن فرزندت كه مايه آزمايش و گرفتارى است تو را شاد كرد و رفتنش كه مايه ثواب و رحمت [براى توست ]اندوهگينت ساخت .

امام على عليه السلام : اگر شكيبايى كنى ، مقدّرات الهى بر تو جارى مى شود و مأجور خواهى بود و اگر نا شكيبى كنى ، بازهم مقدّرات خداوند بر تو جارى مى شود اما تو گناهكار خواهى بود .

امام على عليه السلام : هر كه چون آزادگان صبر كند [زهى سعادت ]و گر نه ، مانند جاهلان نا آزموده كار، مصيبت را فراموش خواهد كرد .

امام على عليه السلام : اگر همچون بزرگواران صبر كنى [چه بهتر] و گر نه همچون ستوران [رنج را] فراموش خواهى كرد .

امام على عليه السلام : هركه را شكيبايى نرهاند ، نا شكيبى هلاكش گرداند .

امام باقر عليه السلام : كسى كه در هنگام مصيبت شكيبايى كند و اِنا للّه و اِنّا اِلَيه راجعُون بر زبان آورد و خدا را حمد و سپاس گويد ، بى گمان به آنچه خدا كرده رضايت داده است و اجرش با خداست و هركه چنين نكند ، بازهم قضاى الهى بر او جارى شود ، در حالى كه نكوهيده باشد و خداوند اجرش را از بين ببرد .

امام صادق عليه السلام : از خدا بترسيد و شكيبا باشيد ؛ زيرا هركه شكيبايى نكند ، نا شكيبى كردن او را به هلاكت افكند و به هلاكت افتادن او بر اثر بى تابى، به اين معناست كه اگر نا شكيبى كند ، اجر نمى بيند .

امام صادق عليه السلام : كم صبرى ، رسوايى به بار مى آورد .

الكافى ـ به نقل از سماعة بن مهران ـ : امام كاظم عليه السلام فرمود : چه چيز مانع حج رفتن تو شده است؟ عرض كردم : قربانت گردم ، بدهى زيادى پيدا كرده ام و مالم نيز از دست رفته است ، اما بدهكاريى كه به گردنم هست، سخت تر از تلف شدن مالم مى باشد و اگر يكى از دوستانمان [با تأمين مخارج حجّم] مرا راه نمى اندخت قادر به آمدن نبودم . حضرت به من فرمود : اگر شكيبايى كنى ، نكو حال خواهى شد و اگر شكيبايى نكنى ، خداوند مقدّرات خود را جارى مى كند ، چه تو راضى باشى و چه ناراضى .