توصيف روز قيامت

پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : آدمى آن گونه كه زندگى كرده است، مى ميرد و بر همان حالى كه مرده است، برانگيخته مى شود.

پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : در روز قيامت خداوند مردمى را به صورت مورچه بر مى انگيزد كه مردم آنها را لگدمال مى كنند. پس، گفته مى شود : اينها كيستند كه به شكل مورچه اند؟ گفته مى شود : اينان متكبّران در دنيايند.

پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : در روز قيامت، همگان تشنه وارد مى شوند.

پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : در تاريكى روز قيامت، شعار مردم «لا إله إلاَّ اللّه » است.

الترغيب و الترهيب: در روايتى آمده است : پيامبر خدا صلى الله عليه و آله در ميان ما برخاست و شروع به موعظه كرد و فرمود : اى مردم! همانا شما پا برهنه و عريان و ختنه نشده، در پيشگاه خداوند محشور مى شويد «همان گونه كه در آغاز آفريديم، او را بر گردانيم».

الترغيب و الترهيب : آن راست گوى تصديق شده (پيامبر صلى الله عليه و آله ) به من فرمود كه: مردم در سه گروه محشور مى شوند : گروهى در حالى كه سواره اند و سير و پوشيده، گروهى فرشتگان آنها را به رو بر زمين مى كشند و در آتش محشورشان مى كنند و گروهى راه مى روند و تند پيش مى روند.

امام على عليه السلام : اى بى خبر كج رو! بشنو از اندرزگوى راهنما؛ روز رستاخيز، روز عرضه اعمال و بازخواست و پاداش و كيفر قرار داده شده است، روزى كه كارهاى مردم به آن جا برگردانده مى شود و همه گناهان شماره مى گردد، روزى كه حدقه چشمها گداخته مى شود و آبستنها آنچه در شكم دارند فرو مى نهند.

امام على عليه السلام : زمان بعد از برانگيخته شدن سخت تر از قبر است، روزى است كه در آن كودكان خُرد سال پير مى شوند و بزرگسالان هوش از سرشان مى رود و جنينها سقط مى شوند··· هول و هراس آن روز حتى فرشتگانِ بى گناه را به وحشت مى افكند··· چه رسد به كسى كه با گوش و چشم و زبان و دست و پا و شرمگاه و شكم خويش گناه كرده است [واى بر او] اگر خداوند وى را نيامرزد و آن روز بر او رحم نكند.

امام على عليه السلام : روز قيامت روزى است كه خداوند همگان را، از اولين نفر تا آخرين نفر، براى رسيدگى به حسابشان و جزاى اعمالشان گرد مى آورد، در حالى كه به فروتنى ايستاده اند و عرق از سر و رويشان مى ريزد و زمين آنها را مى لرزاند. [در آن روز ]نيكو حالترين مردم كسى است كه جايگاهى بيابد و براى خود جايى پيدا كند!

امام صادق عليه السلام : روز قيامت كه مردم در برابر پروردگار جهانيان برخيزند، چنان نزديك به هم و فشرده اند كه سهم هر كس از زمين [آن جا] به اندازه جاى پاى اوست، مانند تير در تيردان، كه نمى تواند از جاى خود تكان بخورد.