احادیث رسول خدا صلی الله علیه و آله
(وَأَحْسِنُوا إِنَّ اللّه َ يُحِبُّ الْمُحْسِنِينَ) . 
رسول خدا صلي الله عليه و آله : خداوند ، مؤمنِ پيشه ور را دوست دارد .
عنه صلي الله عليه و آله : إنَّ اللّه َ يُحِبُّ الحَيِيَّ العَيِيَّ المُتَعَفِّفَ .
رسول خدا صلي الله عليه و آله : خداوند ، شخصِ آزرمگينِ سنجيده سخنِ پاكدامن را دوست دارد.
عنه صلي الله عليه و آله : إنَّ اللّه َ يُحِبُّ الحَيِيَّ الحَليمَ العَفيفَ المُتَعَفِّفَ .
رسول خدا صلي الله عليه و آله : خداوند ، شخصِ آزرمگينِ بردبارِ عفيفِ خويشتندار را دوست دارد.
عنه صلي الله عليه و آله : إنَّ اللّه َ يُحِبُّ عَبدَهُ المُؤمِنَ الفَقيرَ المُتَعَفِّفَ أبَا العِيالِ .
رسول خدا صلي الله عليه و آله : خداوند ، بنده مؤمنِ خود را كه تهيدستِ خويشتن دارِ عيالوار است ، دوست دارد .
عنه صلي الله عليه و آله : إنَّ اللّه َ يُحِبُّ المُؤمِنَ إذا كانَ فَقيرا مُتَعَفِّفا .
رسول خدا صلي الله عليه و آله : خداوند ، مؤمن را چون درويش و خويشتندار باشد ، دوست دارد .
سنن الترمذي عن عبداللّه بن مسعود يرفعه : قالَ [رَسولُ اللّه ِ صلي الله عليه و آله] : ثَلاثَةٌ يُحِبُّهُمُ اللّه ُ : رَجُلٌ قامَ مِنَ اللَّيلِ يَتلو كِتابَ اللّه ِ ، ورَجُلٌ تَصَدَّقَ صَدَقَةً بِيَمينِهِ يُخفيها ـ أراهُ قالَ : ـ مِن شِمالِهِ ، ورَجُلٌ كانَ في سَرِيَّةٍ فَانهَزَمَ أصحابُهُ فَاستَقبَلَ العَدُوَّ .
سُنَن التِّرمذي ـ به نقل از عبداللّه بن مسعود ، كه حديث را به پيامبر صلي الله عليه و آلهمى رساند ـ : [پيامبر خدا صلي الله عليه و آله ]فرمود : «خداوند ، سه تن را دوست دارد : شخصى كه شبانه برمى خيزد و به تلاوت قرآن مى پردازد؛ شخصى كه با دست راستش صدقه مى دهد» و فكر مى كنم پس از آن فرمود : «و آن را از دست چپش پنهان مى دارد؛ و شخصى كه همراه گروهى رزمنده باشد و چون يارانش بپراكنند ، خود به رويارويى دشمن مى شتابد» .
رسول اللّه صلي الله عليه و آله : ثَلاثَةٌ يُحِبُّهُمُ اللّه ُ ويَضحَكُ إلَيهِم ويَستَبشِرُ بِهِم : الَّذي إذَا انكَشَفَت فِئَةٌ قاتَلَ وَراءَها بِنَفسِهِ للّه ِِ ، فَإِمّا أن يُقتَلَ وإمّا أن يَنصُرَهُ اللّه ُ ويَكفِيَهُ ، فَيَقولُ : اُنظُروا إلى عَبدي هذا كَيفَ صَبَرَ لي بِنَفسِهِ ! وَالَّذي لَهُ امرَأَةٌ حَسَنَةٌ وفِراشٌ لَينٌ حَسَنٌ فَيَقومُ مِنَ اللَّيلِ ، فَيَقولُ : يَذَرُ شَهوَتَهُ فَيَذكُرُني ولَو شاءَ رَقَدَ ! وَالَّذي إذا كانَ في سَفَرٍ وكانَ مَعَهُ رَكبٌ فَسَهِروا ثُمَّ هَجَعوا فَقامَ مِنَ السَّحَرِ في سَرّاءَ وضَرّاءَ .
رسول خدا صلي الله عليه و آله : خداوند ، سه تن را دوست مى دارد ، به آنان لبخند مى زند و به آنان شادمان مى شود : كسى كه چون گروهى پديدار شوند ، در پىِ آن براى خدا با جان خود مى جنگد، پس يا كشته مى شود و يا خداوند يارى اش مى كند و از رنج كارزار بى نيازش مى سازد . پس مى فرمايد : «به اين بنده ام بنگريد كه چگونه براى من از جان شكيبايى ورزيد» ؛ و كسى كه زنى زيبا و بسترى نرم و خوش دارد . پس شبانه از جايش برمى خيزد . آن گاه خداوند مى فرمايد : «شهوتش را مى نهد و مرا ياد مى كند ، حال آن كه اگر مى خواست ، مى خفت» ؛ و كسى كه هرگاه با گروهى همسفر گردد ، چون آنان تا پاسى از شب بيدار بمانند و سپس بخوابند ، در خوشى و ناخوشى ، سحرگاهان [براى عبادت] از خواب برخيزد .
