کتابخانه احادیث شیعه
پرینت احادیث

احادیث رسول خدا صلی الله علیه و آله11014 حدیث

پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : لعنت خدا بر كسى كه براى غير خدا ذبح كند.
پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : لعنت خدا بر كسى كه خود را به غير پدرش نسبت دهد.
پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : لعنت خدا بر رشوه دهنده و رشوه ستان و واسطه ميان آن دو.
پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : هنگامى كه عالمان يهودى و راهبان مسيحى امر به معروف و نهى از منكر را فرو گذاشتند، خداوند به زبان پيامبرانشان همه آنان را لعنت كرد و آنگاه بلا همه آنها را فرا گرفت.
پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : سه نفرند، كه خدا آنها را لعنت كرده است: كسى كه به پدر و مادر خود بى اعتنايى كند. كسى كه ميان مرد و زنى سعايت كند، تا ميان آنها جدايى افكند و سپس خودش با زن او ازدواج كند و كسى كه ميان مؤمنان سخن چينى كند، تا آنان نسبت به يكديگر دشمنى و حسادت ورزند.
پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : هفت نفرند كه من و هر پيامبر مستجاب الدعوه اى آنها را لعنت كرده ايم: كسى كه به كتاب خدا بيفزايد. كسى كه تقدير خدا را تكذيب كند. كسى كه حرام خدا را حلال شمارد. كسى كه درباره عترت من آنچه را خدا حرام و
محترم شمرده است حلال شمارد. كسى كه سنّت مرا فرو گذارد. كسى كه فيئ را به انحصار خود درآورد و كسى كه در حكومت و قدرت خود گردنكشى كند، تا كسى را كه خدا ذليلش كرده عزيز گرداند و كسى را كه خدا عزّتش بخشيده خوار سازد.
پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : سه چيز است كه هر كس آنها را انجام دهد، ملعون است ملعون: كسى كه در سايه گاه ها كه مردم مى نشينند مدفوع كند. كسى كه جلوى نوبت آب [ديگران] را بگيرد و كسى كه راه عبور و مرور مردم را ببندد.
پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : ملعون است ملعون ، كسى كه بنده درهم و دينار باشد.
پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : بنده دينار لعنت شده است، بنده درهم لعنت شده است.
پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : چهار نفرند كه در دنيا و آخرت لعنت شدند و فرشتگان آمين گفتند: مردى كه خداوند او را مذكّر آفريده و او زن صفتى كند و خود را مانند زنان در آورد و زنى كه خداوند او را مؤنث آفريده و او مرد صفتى كند و خود را به صورت مردها درآورد و كسى كه نابينا را از راه منحرف سازد و مرد عزب؛ [زيرا ]خداوند جز يحيى بن زكريا كسى را عزب (خويشتندار) قرار نداده است.
حدیث روز

امام علی عليه ‏السلام:

قالَ عَجِبْتُ لِمَن يُنْشِدُ ضـالَّتَهُ وَ قَدْ اَضَلَّ نَفْسَهُ فَلا يَطْلُبُها؛

در شگفتم از كسى كه در پى يافتن گمشده خويش مى‌گردد، در حالى كه «خود» را گم كرده و در پى يافتن «خويش» نيست.

ميزان الحكمه: ج 7، ص 141

احادیث معصومین

حمایت از پایگاه
آمار پایگاه کتابخانه احادیث شیعه

تــعــداد كــتــابــهــا : 111

تــعــداد احــاديــث : 45456

تــعــداد تــصــاویــر : 3838

تــعــداد حــدیــث روز : 685