احادیث امام حسن عسکری علیه السلام233 حدیث

امام عسكرى عليه السلام :كسى كه نبخشيدن [به جا ]را بلد نباشد، بخشيدنِ به موقع را نيز بلد نيست.

امام عسكرى عليه السلام : همانا ··· دور انديشى و احتياط اندازه اى دارد كه اگر از آن فراتر رود، بزدلى است .

امام عسكرى عليه السلام : كم آسايش ترين مردم، كينه توز است .

امام عسكرى عليه السلام : هيچ عزيزى حقّ را فرو نگذاشت، مگر آن كه ذليل شد ؛ و هيچ ذليلى به آن چنگ نزد، مگر اين كه عزيز گشت .

امام عسكرى عليه السلام : آن كه به حقوق برادران خود آشناتر باشد و در رعايت كردن آنها كوشاتر ، نزد خداوند ارجمندتر است .

امام عسكرى عليه السلام : بهتر از زندگى آن است كه هرگاه آن را از دست دهى از زندگى بيزار شوى، و از مرگ بدتر آن چيزى است كه هرگاه بدان گرفتار آيى، آرزوى مرگ كنى .

امام عسكرى عليه السلام : كسى كه از مردم پروا نكند، از خدا نيز پروا ننمايد .

امام عسكرى عليه السلام : اگر همه دنيا را يك لقمه كنم و آن را در دهان كسى گذارم كه از روى اخلاص ، خدا را عبادت مى كند، باز به نظرم در حقّ او كوتاهى كرده ام .

امام عسكرى عليه السلام ـ در تفسير «بسم اللّه الرحمن الرحيم» ـ فرمود : اللّه هموست كه هر مخلوقى در نيازها و گرفتاريها وقتى اميدش از همه ، جز او قطع مى شود و رشته هر سببى جز او بريده مى گردد ، به وى روى مى آورد . مى گويى : بسم اللّه . يعنى در همه كارهايم از خدايى كمك مى گيرم كه عبادت و پرستش سزاوار جز او نيست و هرگاه فرياد خواهى شود به فرياد مى رسد و هرگاه خوانده شود اجابت مى كند . اين همان نكته اى است كه مردى به امام صادق عليه السلام عرض كرد : يا بن رسول اللّه ! مرا به وجود خدا راهنمايى كن كه مجادله گران بر من هجوم آورده سرگشته و حيرانم كرده اند . امام صادق عليه السلام به او فرمود : اى بنده خدا ! آيا هرگز كشتى سوار شده اى؟ عرض كرد : آرى . فرمود : آيا پيش آمده كه كشتى بشكند و در آن جا نه كشتى ديگرى باشد كه تو را برهاند و نه شنا كردن كارساز باشد؟ عرض كرد : آرى. فرمود : آيا در آن هنگام دلت متوجه موجودى شده است كه مى تواند تو را از هلاك نجات دهد؟ عرض كرد : آرى . امام صادق عليه السلام فرمود : آن موجود همان خداى توانايى است كه آن جا كه هيچ نجات دهنده ديگرى نيست نجات مى دهد و آن جا كه فريادرسى نيست به فرياد مى رسد .

امام عسكرى عليه السلام : همانا بخشندگى را اندازه اى است ، كه اگر از آن فراتر رود ، اسراف است و دور انديشى و احتياط را اندازه اى است ، كه چون از آن تجاوز شود ، بزدلى است و صرفه جويى را حدّى است ، كه اگر از آن فراتر رود ، بخل است و شجاعت را نيز اندازه اى است ، كه فراتر از آن تهوّر و بى باكى است .