امام كاظم عليه السلام : روش يحيى بن زكريّا عليهما السلام اين بود كه مى گريست و هيچ گاه نمى خنديد؛ عيسى بن مريم هم مى خنديد و هم مى گريست و كارى كه عيسى عليه السلام مى كرد، برتر از كارى بود كه يحيى عليه السلام مى كرد.
امام كاظم عليه السلام ـ در گفتگويى كه ميان ايشان و هارون گذشت ـ فرمود : اگر [علم ]نجوم صحّت نداشت خداوند عزّ و جلّ ستاره ها را ستايش نمى كرد. پيامبران عليه السلام علم نجوم مى دانستند. خداى متعال درباره ابراهيم خليل الرحمان عليه السلام مى فرمايد : «و اين چنين ملكوت آسمان ها و زمين را به ابراهيم
نمايانديم، تا از يقين كنندگان باشد» . و در جايى ديگر مى فرمايد : «پس نگاهى به ستارگان افكند و آنگاه گفت : من ناخوش هستم» . اگر آن بزرگوار از دانش نجوم اطلاعى نداشت، به ستارگان نمى نگريست و نمى فرمود : من ناخوش هستم. ادريس عليه السلام نيز داناترين مردم روزگار خود به علم نجوم بود. خداوند متعال هم به جايگاه هاى ستارگان سوگند ياد كرده و اين سوگند ـ اگر مى دانستيد ـ براستى سوگندى بزرگ است.
امام كاظم عليه السلام ـ درباره آيه «اى پدر! او (موسى) را اجير كن؛ زيرا بهترين كسى كه اجير كنى شخصى است كه نيرومند و امين باشد» ـ فرمود : شعيب عليه السلام به دخترش فرمود : دختركم، نيرومند بودن او را از برداشتن تخته سنگ فهميدى، اما از كجا دانستى كه امين است؟ دختر شعيب گفت : پدر جان! من پيشاپيش او به راه افتادم، اما او گفت : دنبال من بيا و هر جا كه راه را اشتباه رفتم مرا راهنمايى كن؛ زيرا ما قومى هستيم كه به پشت زنان نگاه نمى كنيم.
امام كاظم عليه السلام ـ در سفارش خود به هشام ـ فرمود : اى هشام! چه بد بنده اى است آن بنده اى كه دو رو و دو زبان باشد، در حضور برادرش او را بستايد و در غيابش از وى بد گويد، اگر نعمتى به او داده شود بر وى حسد ورزد و اگر گرفتار آيد تنهايش گذارد.
امام كاظم عليه السلام ـ در نامه اى از زندان به على بن سويد ـ نوشت : بسم اللّه الرحمن الرحيم. ستايش خداى والا و بزرگى را كه به سبب بزرگى و نور او دل هاى مؤمنان بينا شد و به واسطه بزرگى و نور او نادانان
با او دشمنى كردند و به واسطه بزرگى و نور او آفريدگانى كه در آسمان ها و زمين هستند با كارهاى گوناگون و آيين ها و باورهاى نا همگون وسيله تقرّب به او جستند. پس برخى راه صواب پيمودند و برخى به بيراهه افتادند، برخى گمراه شدند و برخى به راه راست رفتند، برخى شنوا شدند و برخى كر گشتند، برخى بينا شدند و برخى كور و سرگردان ماندند··· .
امام كاظم عليه السلام : هر كس شهادت حقّى بدهد تا به وسيله آن حقّ مسلمانى را به او برساند يا از ريخته شدن خونش جلوگيرى كند، روز قيامت در حالى مى آيد كه نور چهره اش تا چشم كار مى كند مى درخشد و خلايق او را به نام و نَسَب مى شناسند.
.jpg "تقوا و پارسایی")
