اعتقاد أهل السنة عن الحسن :في وَصِيَّةِ لُقمانَ لاِبنِهِ ، قالَ : يا بُنَيَّ ، إذا صُمتَ فَاغسِل وَجهَكَ ، وَادَّهِن رَأسَكَ ، وَارفَع صَوتَكَ فِي المَلَأِ كَي لا يَعلَموا أنَّكَ صائِمٌ ، ولا تُراءِ النَّاسَ بِصَومِكَ وصَلاتِكَ فَتَهدِمَ بُنيانَكَ وتَغُرَّ غَيرَكَ ؛ فَإِنَّ الَّذي يَعمَلُ للّه ِِ فِي السِّرِّ يُجزيهِ فِي العَلانِيَةِ ويَرفَعُ دَرَجاتِهِ فِي الآخِرَةِ وَالخُلودَ في دارِهِ وَالنَّظَرَ في وَجهِهِ مُرافَقَةَ أنبِيائِهِ .

اعتقاد أهل السنة ـ به نقل از حسن ـ : در سفارش لقمان به پسرش است كه گفت: «اى پسرم! هر گاه روزه گرفتى، رويت را بشوى و سرت را روغن بمال و صدايت را در بين مردم بلند كن تا ندانند كه روزه اى، و روزه و نمازت را به مردم نشان نده كه هم بنيان خود را نابود مى كنى و هم ديگرى را گول مى زنى. همانا كسى كه پنهانى براى خدا كارى مى كند ، خداوند آشكارا به او پاداش مى دهد و درجاتش را در آخرت بالا مى برد و همسان پيامبران، در بهشتْ جاودانه است و به وجه اللّه نظر مى كند».

نمایش منبع

حكمت نامه لقمان