حديث و آيات: 540 ـ نتيجه نيكوكارى مشركان

كنز العمّال عن سلمانِ بنِ عامرٍ الضَّبِّيّ : قلتُ : يا رسولَ اللّه ِ، إنَّ أبي كانَ يَقْري الضَّيفَ ، ويُكْرِمُ الجارَ ، ويَفي بالذِّمَّةِ ، ويُعْطي في النّائِبَةِ ، فما يَنْفَعُهُ ذلكَ ؟ قالَ : ماتَ مُشْرِكا ؟ قلتُ : نَعَم . قالَ : أمَا إنَّها لا تَنْفَعُهُ ، ولكنَّها تَكونُ في عَقِبهِ أنَّهُم لَن يُخْزَوا أبَدا ، ولَن يُذَلّوا أبَدا ، ولَن يَفْتَقِروا أبَدا . حديث
كنز العمّال ـ به نقل از سلمان بن عامر ضبّى ـ : عرض كردم : اى رسول خدا ! پدرم مردى ميهمان نواز و همسايه دار بود ، به پيمان وفا مى كرد و در گرفتاريها و سختيها دستگير بود. آيا اينها براى او سودى دارد ؟ پيامبر پرسيد : آيا او مشرك، مرد ؟ عرض كردم : آرى . فرمود : اينها به حال او سودى ندارد، امّا به سبب اين كارها بازماندگان او هرگز گرفتار و خوار و نيازمند نمى شوند .