حديث و آيات: 131. سِرِّ سختى ها

امام على عليه السلام: اِنَّ اللّه َ يَبْتَلى عِبادَهُ عِنْدَ الاَْعْمالِ السَّيِّئَةِ بِنَقْصِ الثَّمَراتِ، وَ حَبْسِ الْبَرَكاتِ، وَ اِغْلاقِ خَزائِنِ الْخَيْراتِ، لِيَتوبَ تائِبٌ، وَ يَقْلَعَ مُقْلِعٌ، وَ يَتَذَكَّرَ مُتَذَكِّرٌ، وَ يَزْدَجِرَ مُزْدَجِرٌ، وَ قَدْ جَعَلَ اللّه ُ سُبْحانَهُ الاِْسْتِغْفارَ سَبَبا لِدُرورِ الرِّزْقِ وَ رَحْمَةِ الْخَلْقِ، فَقالَ سُبْحَانَهُ: «اسْتَغْفِرُوا رَبَّـكُمْ اِنَّهُ كانَ غَفّارا يُرْسِلِ السَّماءَ عَلَيْـكُمْ مِدْرارا وَ يُمْدِدْكُمْ بِاَمْوالٍ وَ بَنينَ وَ يَجْعَلْ لَكُمْ جَنّاتٍ وَ يَجْعَلْ لَكُمْ أَ نْهارا»فَرَحِمَ اللّه ُ امْرَءاً اسْتَقْبَلَ تَوْبَتَهُ وَ اسْتَقالَ خَطيئَتَهُ وَ بَادَرَ مَنيَّتَهُ؛ حديث
خداوند، بندگانش را هنگام ارتكاب اعمال ناشايست، با كمبود ميوه ها و متوقّف شدن بركت ها و بسته شدن گنجينه هاى خيرات مى آزمايد تا توبه كننده توبه كند و گناهكار از گناه، باز ايستد و پندگيرنده پند گيرد و بازدارنده باز دارد. خداى پاك، توبه را وسيله فراوانى روزى و مايه رحمت بر آفريدگان قرار داد و فرمود: «از پروردگارتان آمرزش بخواهيد كه او همواره آمرزنده است، تا از آسمان براى شما بارانى پى در پى فرو ريزد و شما را با مال و فرزند، يارى نمايد و باغ هاى خرّم و نهرهاى جارى به شما عطا فرمايد». پس خدا رحمت كند كسى را كه به توبه روى آوَرَد و به خاطر خطاهاى خود، [از خدا] بخشش بطلبد و براى مرگ، توشه برگيرد.