حديث و آيات: 187. ان شاء اللّه !

امام باقر عليه السلام: ذُكِرَ اَنَّ آدَمَ لَمّا اَسْـكَنَهُ اللّه ُ الجَنَّةَ فَقالَ لَهُ: يا آدَمُ لا تَقْرَبْ هذِهِ الشَّجَرَةَ، فَقالَ: نَعَمْ يا رَبِّ، وَ لَمْ يَسْتَثْنِ. فَاَمَرَ اللّه ُ نَبيَّهُ فَقالَ: «وَ لا تَقولَنَّ لِشَىْ ءٍ اِنّى فاعِلٌ ذالِكَ غَدا اِلاّ اَنْ يَشاءَ اللّه ُ وَ اذْكُرْ رَبَّـكَ اِذا نَسيتَ» اَنْ تَقولَ وَ لَوْ بَعْدَ سَنَةٍ؛ حديث
هنگامى كه خداوند عز و جل آدم عليه السلام را در بهشت جا داد به او فرمود: اى آدم! به اين درخت، نزديك نشو. حضرت آدم گفت: باشد، اى پروردگار من! ولى اِن شاء اللّه نگفت [و به درخت، نزديك شد و از آن خورد]. لذا خداوند به پيامبرش صلي الله عليه و آله امر فرمود: درباره چيزى كه مى خواهى آن را فردا انجام دهى، نگو آن را انجام مى دهم، مگر اين كه بگويى اِن شاء اللّه ، و به ياد آر پروردگارت را اگر فراموش نمودى، به اين كه اِن شاء اللّه بگويى، اگر چه پس از يك سال باشد.