حديث و آيات: 201. نعمت ها را بشماريم

قرآن كريم:

هُوَ الَّذى أَنزَلَ مِنَ السَّماءِ ماءً فَأَخْرَجْنا بِهِ نَباتَ كُلِّ شَىْ ءٍ فَأَخْرَجْنا مِنْهُ خَضِرا نُخْرِجُ مِنْهُ حَبَّا مُتَراكِبا وَ مِنَ النَّخْلِ مِن طَلْعِها قِنْوانٌ دانيَةٌ وَ جَنّاتٍ مِنْ أَعْنابٍ وَ الزَّيْتونَ وَ الرُّمّانَ مُشْتَبِها وَ غَيْرَ مُتَشابِهٍ اُنْظُروا إِلى ثَمَرِهِ إِذا أَثْمَرَ وَ يَنْعِهِ إِنَّ فى ذلِكُمْ لاََياتٍ لِقَوْمٍ يُو?مِنونَ؛ حديث
اوست خدايى كه از آسمان آبى نازل مى كند، و(فرمود: ما) به وسيله آن هر گونه گياهان را رويانديم و از آن [گياهان] سبز خارج ساختيم و از آنها دانه هاى متراكم و از شكوفه نخل، خوشه هايى با رشته هاى باريك و باغ هايى از انواع انگور و زيتون و انار (گاه) شبيه به يكديگر و (گاه) بى شباهت، پديد آورديم. هنگامى كه ميوه مى دهد، به ميوه آن و طرز رسيدنش بنگريد كه در آنها نشانه هايى [از عظمت و قدرت خدا] براى افراد با ايمان است.