حديث و آيات: 252. حق محرومان؟

قرآن كريم:

هُوَ الَّذى أَنشَأَ جَنّاتٍ مَعْروشاتٍ وَ غَيْرَ مَعْرُوشاتٍ وَ النَّخْلَ وَ الزَّرْعَ مُخْتَلِفا أُكُلُهُ وَ الزَّيْتُونَ وَ الرُّمّانَ مُتَشبِها وَ غَيْرَ مُتَشبِهٍ كُلوا مِن ثَمَرِهِ إِذا أَثْمَرَ وَ آتوا حَقَّهُ يَوْمَ حَصادِهِ وَ لا تُسْرِفوا إِنَّهُ لا يُحِبُّ الْمُسْرِفينَ؛ حديث
اوست خدايى كه براى شما باغ هايى از درختان داربستى (مانند درخت انگور) و درختان غير داربستى مانند درخت خرما و انواع زراعت ها كه ميوه و دانه ها و طعم هاى متفاوت دارند و زيتون و انار و ميوه هاى مشابه (چون زردآلو) و نامشابه (چون سيب و انار) بيافريد. از ميوه هاى آن، به هنگامى كه به ثمر مى نشيند، بخوريد و حق آن را به هنگام درو بپردازيد و اسراف نكنيد، كه خداوند مسرفان را دوست ندارد.