حديث و آيات: تشويق به ايثار

الكافي عن عليّ بن سويد عن الإمام الكاظم عليه السلام قالَ :قُلتُ لَهُ : أوصِني. فَقالَ : آمُرُكَ بِتَقوَى اللّه ِ ، ثُمَّ سَكَتَ. فَشَكَوتُ إلَيهِ قِلَّةَ ذاتِ يَدي ، و قُلتُ : وَ اللّه ِ، لَقَد عَريتُ حَتّى بَلَغَ مِن عُريَتي أنَّ أبا فُلانٍ نَزَعَ ثَوبَينِ كانا عَلَيهِ و كَسانيهِما ! فَقالَ : صُم و تَصَدَّق. قُلتُ : أتَصَدَّقُ مِمّا وَصَلَني بِهِ إخواني و إن كانَ قَليلاً؟ قالَ : تَصَدَّق بِما رَزَقَكَ اللّه ُ و لَو آثَرتَ عَلى نَفسِكَ.حديث
الكافى ـ به نقل از على بن سويد ـ : به امام كاظم عليه السلام گفتم : به من سفارشى كن. فرمود : «تو را به تقواى الهى سفارش مى كنم» . آن گاه سكوت كرد . من از تنگ دستى خود ، نزد او شِكوه كردم و گفتم : به خدا سوگند ، برهنه ام و برهنگى ام به جايى رسيده كه فلانى ، دو جامه خويش را از تَنَش درآورد و به من پوشاند! فرمود : «روزه بگير و صدقه بده» . گفتم : از آنچه برادرانم به من عطا مى كنند ، هرچند اندك ، صدقه بدهم؟ فرمود : «آنچه را كه خداوند ، روزى تو مى كند ، صدقه بده ، هرچند ايثار كنى [و خودت به آن ، محتاج باشى]» .