حديث و آيات: پرده پوشى خداوند نسبت به توبه گر
بحار الأنوار عن معاويةَ بنِ وَهبٍ:سمعتُ أبا عبدِ اللّه ِ عليه السلام يقولُ : إذا تابَ العبدُ المؤمنُ تَوبَةً نَصوحا أحَبَّهُ اللّه ُ، فسَتَرَ علَيهِ في الدّنيا و الآخِرَةِ.
قلتُ : و كيفَ يَسْتُرُ علَيهِ؟ قالَ : يُنْسي مَلَكَيْهِ ما كَتَبا علَيهِ مِن الذُّنوبِ ··· فيَلْقى اللّه َ حينَ يَلْقاهُ و ليسَ شَيءٌ يَشْهَدُ علَيهِ بشيءٍ مِن الذُّنوبِ .
قلتُ : و كيفَ يَسْتُرُ علَيهِ؟ قالَ : يُنْسي مَلَكَيْهِ ما كَتَبا علَيهِ مِن الذُّنوبِ ··· فيَلْقى اللّه َ حينَ يَلْقاهُ و ليسَ شَيءٌ يَشْهَدُ علَيهِ بشيءٍ مِن الذُّنوبِ .
بحار الأنوار ـ به نقل از معاوية بن وهب ـ : از امام صادق عليه السلام شنيدم كه مى فرمايد : هرگاه بنده مؤمن از روى اخلاص توبه كند خداوند دوستش مى دارد و در دنيا و آخرت زشتيهاى او را مى پوشاند.
عرض كردم: چگونه مى پوشاند؟ فرمود: گناهانى را كه دو فرشته نگهبان براى او نوشته اند از يادشان مى برد ··· پس، آن گاه كه خداوند را ديدار مى كند چيزى وجود ندارد كه به گناهى از گناهان او گواهى دهد.
عرض كردم: چگونه مى پوشاند؟ فرمود: گناهانى را كه دو فرشته نگهبان براى او نوشته اند از يادشان مى برد ··· پس، آن گاه كه خداوند را ديدار مى كند چيزى وجود ندارد كه به گناهى از گناهان او گواهى دهد.