حديث و آيات: اخلاق نادان

الإمامُ عليٌّ عليه السلام :إنَّ الجاهِلَ مَن عَدّ نَفسَهُ ـ بما جَهِلَ مِن مَعرفَةِ العِلمِ ـ عالِما ، و بِرَأيهِ مُكْتَفيا ، فمَا يَزالُ للعُلماءِ مُباعِدا و عَلَيهِم زارِيا ، و لِمَن خَالفَهُ مُخَطِّئا ، و لِمَا لَم يَعْرِفْ مِن الاُمورِ مُضَلِّلاً ، فإذا وَردَ علَيهِ مِن الاُمورِ ما لَم يَعْرِفْهُ أنْكَرَهُ و كَذّبَ بهِ و قالَ بجَهالَتِهِ : ما أعْرِفُ هذا ! و ما أراهُ كانَ ! و ما أظُنُّ أنْ يَكونَ ! و أنّى كانَ ؟! و ذلكَ لِثِقَتِهِ بِرَأْيِه و قِلَّةِ مَعْرِفَتِهِ بجَهالَتِهِ!
فمَا يَنْفَكُّ بما يَرى مِمّا يَلْتَبِسُ علَيهِ رأيُهُ مِمّا لا يَعْرِفُ للجَهلِ مُسْتَفيدا ، و للحقِّ مُنكِرا ، و في الجَهالَةِ مُتَحيِّرا ، و عن طَلَبِ العِلمِ مُسْتَكبِرا .حديث
امام على عليه السلام :نادان كسى است كه خود را ـ به آنچه نمى داند ـ دانا شمارد و به رأى و نظر خود بسنده كند و پيوسته از دانشمندان دورى كند و از آنان عيب و ايراد گيرد و مخالفان خود را بر خطا داند و آنچه را نفهميده گمراه كننده شمارد. هرگاه به مطلبى برخورَد كه آن را نمى داند منكرش شود و آن را دروغ شمارد و از روى نادانى خود گويد: من چنين چيزى را نمى شناسم و فكر نمى كنم كه وجود داشته باشد و گمان نمى كنم وجود داشته باشد و كجا چنين چيزى هست؟! و اين از آن روست كه به نظر خود اعتماد دارد و از نادانى خويش بى خبر است! از اين رو به سبب نادانى خويش پيوسته از جهل بهره مند شود و حقّ را انكار كند و در نادانى سرگشته ماند و از طلب دانش تكبر ورزد.