حديث و آيات: تشويق به سپاسگزارى از خداوند

الإمامُ زينُ العابدينَ عليه السلام : الحَمدُ للّه ِِ الذي لَو حَبَسَ عن عِبادِهِ مَعرفَةَ حَمدِهِ على ما أبلاهُم مِن مِنَنِهِ المُتَتابِعَةِ ، و أسبَغَ علَيهِم مِن نِعَمِهِ المُتَظاهِرَةِ ، لَتَصَرَّفُوا في مِنَنِهِ فلَم يَحمَدُوهُ ، و تَوَسَّعُوا في رِزقِهِ فلَم يَشكُرُوهُ ، و لَو كانوا كذلكَ لَخَرَجُوا مِن حُدودِ الإنسانيّةِ إلى حَدِّ البَهِيمِيَّةِ، فكانوا كما وَصَفَ في مُحكَمِ كِتابِهِ «إنْ هُمْ إلاّ كالأنعامِ بَلْ هُمْ أضَلُّ سَبِيلاً» .حديث .حديث
امام زين العابدين عليه السلام : ستايش خدايى را كه اگر شناختِ [ضرورت ]حمد خود در برابر احسانهاى پياپى و نعمتهاى فراوانى را كه به بندگانش عطا مى كند از آنان باز مى داشت ، از نعمتهايش بهره مى گرفتند و ستايشش نمى كردند و از روزى او برخوردار مى شدند و سپاسش نمى گفتند و در اين صورت از مرزهاى انسانيت، به مرز حيوانيت سقوط مى كردند و در زمره آنان مى شدند كه خداوند در كتاب محكم خود مى فرمايد : «نيستند مگر مانند حيوانات و بلكه گمراه تر از آنان» .