حديث و آيات: سجده شكر

الكافي عن هِشامِ بنِ أحمَرَ : كنتُ أسِيرُ مَع أبي الحَسنِ عليه السلام في بَعضِ أطرافِ المَدينةِ إذ ثَنى رِجلَهُ عن دابَّتِهِ فَخَرَّ ساجِدا ، فَأطالَ و أطالَ ، ثُمّ رَفَعَ رَأسَهُ و رَكِبَ دابَّتَهُ ، فقلتُ: جُعِلتُ فِداكَ ، قد أطَلتَ السُّجودَ ؟ ! فقالَ : إنَّني ذَكَرتُ نِعمَةً أنعَمَ اللّه ُ بها عَلَيَّ فَأحبَبتُ أن أشكُرَ رَبّي .حديث
الكافى ـ به نقل از هشام بن احمر ـ : با ابو الحسن عليه السلام در يكى از نواحى مدينه مى رفتم كه ناگاه از مركب خود فرود آمد و به سجده افتاد و آن را بسيار طول داد . سپس سر از سجده برداشت و سوار مركبش شد . عرض كردم : فدايت شوم سجده را طول داديد؟! فرمود : به ياد نعمتى افتادم كه خداوند به من عطا كرده است و خواستم از پروردگارم سپاسگزارى كنم .