حديث و آيات: آنچه خوش بينى مى آورد

الإمامُ عليٌّ عليه السلام ـ مِن كتابِهِ للأشتَرِ لمّا وَلاّهُ مِصرَ ـ : اِعلَمْ أنّهُ ليسَ شَيءٌ بِأدعى إلى حُسنِ ظَنِّ راعٍ برَعِيَّتِهِ مِن إحسانِهِ إلَيهِم، و تَخفِيفِهِ المَؤوناتِ علَيهِم و تَركِ استِكراهِهِ إيّاهُم على ما ليسَ لَهُ قِبَلَهُم، فَلْيَكُنْ مِنكَ في ذلكَ أمرٌ يَجتَمِعُ لكَ بهِ حُسنُ الظَّنِّ بِرَعِيَّتِكَ؛ فإنَّ حُسنَ الظَّنِّ يَقطَعُ عَنكَ نَصَبا طَويلاً
و إنَّ أحَقَّ مَن حَسُنَ ظَنُّكَ بهِ لَمَن حَسُنَ بلاؤكَ عِندَهُ، و إنَّ أحَقَّ مَن ساءَ ظَنُّكَ بهِ لَمَن ساءَ بلاؤكَ عِندَهُ .حديث
امام على عليه السلام ـ در فرمان ولايت مصر به مالك اشتر ـ فرمود : بدان كه هيچ چيز خوش بينى حاكم را به توده مردم چنان برنمى انگيزد كه احسان او به آنان و سبكبار ساختن آنان و وادار نكردنشان به كارهايى كه توانايى آنها را ندارند . پس ، بايد كه با رعايت اين امور، خوش بينى به مردمت را براى خويش فراهم آورى ؛ زيرا خوش بينى به رعيّت، رنج و زحمت زيادى را از دوش تو برمى دارد . سزاوارترين كس به حسن ظنّ تو كسى است كه پيش تو امتحان خوبى پس داده باشد و سزاوارترين كس به بدبينى تو كسى است كه پيش تو امتحان بدى پس داده باشد .