حديث و آيات: ايستگاههاى قيامت
بحار الأنوار عن أبي الدَّرداءِ : سمعتُ رسولُ اللّه ِ صلى الله عليه و آله يقول : الظّالِمُ لِنَفسِه يُحبَسُ في يَومٍ مِقدارُه خَمسُونَ ألفَ سَنَةٍ ، حَتّى يَدخُلَ الحُزنُ في جَوفِهِ ، ثُمَّ يَرحَمُهُ فَيُدخِلُهُ الجَنَّةَ ، فقالَ رَسولُ اللّه ِ صلى الله عليه و آله : الحَمدُ للّه ِِ الّذي أذهَبَ عَنّا الحَزنَ ، الّذي أدخَلَ أجوافَهُم في طولِ المَحشَرِ .
بحار الأنوار ـ به نقل از ابو درداء ـ : از پيامبر خدا صلى الله عليه و آله شنيدم كه مى فرمايد : كسى كه [در دنيا با ارتكاب گناه ]به خود ستم كرده باشد، در آن روزى كه اندازه آن پنجاه هزار سال است نگه داشته مى شود چندان كه خداوند اندوه را به درون او مى برد. سپس به او رحم مى كند و به بهشت مى بردش. پيامبر خدا صلى الله عليه و آله فرمود : ستايش از آن خدايى است كه اندوه از ما بزدود، خدايى كه در طول مدت محشر [غم و اندوه ]به درون آنها وارد كرد.