حديث و آيات: غفلت و بيدارى
عنه عليه السلام : ما بَرِحَ للّه ِِ ـ عَزَّت آلاؤهُ ـ في البُرهَةِ بعدَ البُرهَةِ ، و في أزمانِ الفَتراتِ ، عِبادٌ ناجاهُم في فِكْرِهِم ، و كَلَّمَهُم في ذاتِ عُقولِهِم ، فاستَصبَحُوا بِنُورِ يَقَظَةٍ في الأبصارِ و الأسماعِ و الأفئدَةِ .
امام على عليه السلام : براى خداوند ـ كه نعمتهايش گرامى باد ـ در هر برهه اى از زمان و در فاصله هاى زمانى ميان بعثت پيامبران، همواره بندگانى بوده است كه با آنان در انديشه هايشان نجوا كرد و در درون خردهايشان با آنان سخن گفت و بدين سبب آنان چشمها و گوشها و دلهايشان از نور بيدارى تابناك گرديد.