حديث و آيات: اِعراب دادن اعمال!

عنه عليه السلام ـ لِرجُلٍ ذَكَرَ أنَّ بِلالاً جَعَلَ يَلحَنُ في كلامِهِ ، و آخَرُ يَضحَكُ مِنهُ ـ : يا عبدَ اللّه ِ ، إنّما يُرادُ بإعرابِ الكَلامِ تَقويمُهُ لِتَقويمِ الأعمالِ و تَهذيبِها، ما يَنفَعُ فلانا إعرابُهُ و تَقويمُ كلامِهِ إذا كانَت أفعالُهُ مَلحونَةً أقبَحَ لَحنٍ ؟! و ما ذا يَضُرُّ بِلالاً لَحنُهُ في كلامِهِ إذا كانَت أفعالُهُ مُقَوَّمَةً أحسَنَ تَقويمٍ مُهَذَّبَةً أحسَنَ تَهذيبٍ ؟! .حديث
امام على عليه السلام ـ در پاسخ به مردى كه گفت : [روزى ]بلال صحبت مى كرد و در كلامش لَحن و اشتباه بود و مردى به او مى خنديد ـ فرمود : اى بنده خدا! مقصود از اِعراب كلام، درست و صحيح ساختن آن است براى درست و پيراسته كردن اعمال. چه سود كه فلان كس سخنانش با اعراب و درست باشد، اما اَعمالش دچار زشت ترين خطاها باشد؟ و بلال را چه زيان كه در گفتارش، خطا باشد، اما اعمالش كاملاً درست و پيراسته؟!