حديث و آيات: نهى از گماشتن حاجب

الإمامُ عليٌّ عليه السلام ـ مِن كِتابِهِ إلى قُثَمَ بنِ العَبّاسِ ، و هُو عامِلُهُ على مَكّةَ ـ : و لا يَكُن لَكَ إلَى النّاسِ سَفيرٌ إلاّ لِسانَكَ ، و لا حاجِبٌ إلاّ وَجهَكَ ، و لا تَحجُبَنَّ ذا حاجَةٍ عَن لِقائكَ بِها ؛ فإنّها إن ذِيدَت عَن أبوابِكَ في أوَّلِ وِرْدِها لَم تُحمَدْ فيما بَعدُ على قَضائها .حديث
امام على عليه السلام ـ در نامه خود به قثم بن عباس، كارگزار حضرت در مكّه ـ نوشت : سفير ميان تو و مردم كسى جز زبانت نباشد و حاجبى جز چهره ات. هيچ حاجتمندى را از ديدار با خود باز ندار؛ زيرا اگر در همان ابتدا كه براى مطرح كردن حاجت و مشكل خود پيش تو مى آيد از درگاه تو رانده شد، هر چند بعداً مشكل او را برطرف سازى ديگر مورد ستايش و تقدير قرار نخواهى گرفت.