حديث و آيات: باختن در دنيا و آخرت
عنه عليه السلام : النّاسُ ثَلاثَةُ أصنافٍ : زاهِدٌ مُعتَزِمٌ ، وصابِرٌ عَلى مُجاهَدَةِ هَواهُ ، وراغِبٌ مُنقادٌ لِشَهَواتِهِ ؛ فَالزّاهِدُ لا يُعَظِّمُ ما آتاهُ اللّه ُ فَرَحا بِهِ ولا يُكثِرُ عَلى ما فاتَهُ أسَفا . وَالصّابِرُ نازَعَتهُ إلَى الدُّنيا نَفسُهُ فَقَدَعَها 
، وتَطَلَّعَت إلى لَذّاتِها فَمَنَعَها . وَالرّاغِبُ دَعَتهُ إلَى الدُّنيا نَفسُهُ فَأَجابَها ، وأمَرَتهُ بِإِيثارِها فَأَطاعَها ، فَدَنَّسَ بِها عِرضَهُ ، ووَضَعَ لَها شَرَفَهُ ، وضَيَّعَ لَها آخِرَتَهُ .
، وتَطَلَّعَت إلى لَذّاتِها فَمَنَعَها . وَالرّاغِبُ دَعَتهُ إلَى الدُّنيا نَفسُهُ فَأَجابَها ، وأمَرَتهُ بِإِيثارِها فَأَطاعَها ، فَدَنَّسَ بِها عِرضَهُ ، ووَضَعَ لَها شَرَفَهُ ، وضَيَّعَ لَها آخِرَتَهُ .
امام على عليه السلام : مردم ، سه دسته اند: زاهدِ مصمّم، شكيبا در مبارزه با هوس، و خواهنده و پيرو خواهش هاى نفسانى.
زاهد، آنچه را خداوند به او مى دهد ، از سرِ شادى بزرگ نمى شمارد و آنچه را كه از دست مى دهد، از سر افسوس ، بزرگ نمى داند. شكيبا، نفْسش او را به سوى دنيا كشانْد؛ امّا او آن را باز داشت، و نفْسش به لذّت هاى آن چشم دوخت؛ ليكن او مانعش شد. و خواهنده، نفْسش او را به دنيا فرا خواند و او اجابتش كرد و به برگزيدن دنيا [بر آخرت] دستورش داد و او اطاعتش كرد، و بدين ترتيب، آبروى خويش را لكّه دار ساخت، و به خاطر دنيا شرافت خود را به پستى كشاند، و آخرتش را تباه كرد.
زاهد، آنچه را خداوند به او مى دهد ، از سرِ شادى بزرگ نمى شمارد و آنچه را كه از دست مى دهد، از سر افسوس ، بزرگ نمى داند. شكيبا، نفْسش او را به سوى دنيا كشانْد؛ امّا او آن را باز داشت، و نفْسش به لذّت هاى آن چشم دوخت؛ ليكن او مانعش شد. و خواهنده، نفْسش او را به دنيا فرا خواند و او اجابتش كرد و به برگزيدن دنيا [بر آخرت] دستورش داد و او اطاعتش كرد، و بدين ترتيب، آبروى خويش را لكّه دار ساخت، و به خاطر دنيا شرافت خود را به پستى كشاند، و آخرتش را تباه كرد.