نمـاز خـانه
قالَ الصّـادِقُ عليه السلام:
كانَ عَلِىٌّ عليه السلام قَدْ جَعَلَ بَيْتا فى دارِهِ لَيْسَ بِالصَّغيرِ وَ لا بِالْكَبيرِ لِصَلاتِهِ وَكانَ اِذا كانَ اللَّيْلُ ذَهَبَ مَعَهُ بِصَبِىٍّ لِيَبيتَ مَعَهُ فَيُصَلِّى فيهِ.
حضرت صادق عليه السلام فرمود:
حضرت اميرالمؤمنين عليه السلام در خانه خود اتاقى را كه نه كوچك بود و نه بزرگ، اختصاص به نماز خود داده و هر شب كودكى را براى خوابيدن بهمراه خود مى برد و در همانجا نمازهايش را مى خواند.
در اين حديث دو نكته وجود دارد كه هر دو از آداب و مستحبات اسلامى است:
1. اختصاص دادن جاى معيّنى براى نماز و عبادت در خانه
2. پرهيز از تنها خوابيدن در يك خانه كه مكروه است
اختصاص يك مكان براى نماز و عبادت، آن جا را قداست مى بخشد و حضور قلب و تمركز روحى بهترى براى نمازگزار فراهم مى شود.