خدايا! اى كسى كه در برابر احسانت توقع جبران ندارى، و اى كسى كه از بخششپشيمان نمى شوى و اى كسى كه مزد بنده خود را نه به همان اندازه [بلكه بيشتر]مى دهى، تو در نعمت بخشيدن آغاز كننده اى و بخشايشت از روى لطف است. مجازاتتعدالت است و قضاوتت بهترين است. اگر عطا كنى، آن را به منّت آلوده نمى كنى و اگرمحروم نمايى، از روى ستم نيست. هركس تو را شكر گزارد، پادشش مى دهى و حال آنكه شكر گزارى را تو خود به او الهام نموده اى.