عنه عليه السلام ـ فِي الدّيوانِ المَنسوبِ إلَيهِ ـ :
حَلاوَةُ دُنياكَ مَسمومَةٌ فَلا تَأكُلُ الشَّهدَ إلاّ بِسَمّ

مَحامِدُ دُنياكَ مَذمومَةٌ فَلا تَكسِبُ الحَمدَ إلاّ بِذَمّ

إذا تَمَّ أمرٌ بَدا نَقصُهُ تَوَقَّع زَوالاً إذا قيلَ تَمّ

وكَم قَدَرٍ دَبَّ في غَفلَةٍ فَلَم يَشعُرِ النّاسُ حَتّى هَجَم حديث
امام على عليه السلام ـ در ديوان منسوب به ايشان ـ :
شهد دنياى تو شرنگين است پس شهد را جز با شرنگ نمى خورى

ستوده هاى دنياى تو نكوهيده است /پس ستايش را جز با نكوهش به دست نمى آورى

هر گاه كارى كامل شود ، كاستى اش نمايان مى شود/ هر گاه گفته شد : كامل شد، منتظر نابود شدنش باش

چه بسيار تقديرى كه در دلِ غفلتى خزيد / و تا مردم به خود آمدند ، بر آنان يورش آورد!