عيد، روز حضور در صحنه

عَنِ الْفَضْلِ بْنِ شاذانَ اِنَّهُ سَمِعَها مِنَ الرِّضا عليه السلام اِنَّهُ: اِنَّما جُعِلَ يَوْمُ الْفِطْرِالْعِيْدَ لِيَكُونَ لِلْمُسْلِمِينَ مُجْتَمَعا يَجْتَمِعُونَ فِيهِ وَيَبْرُزُونَ لِلّهِ عَزَّوَجَلَّ فَيُمَجِّدُونَهُ عَلى ما مَنَّ عَلَيْهِمْ فَيَكُونُ يَوْمَ عِيدٍ وَاجْتِماعٍ وَيَوْمَ فِطْرٍ وَ يَوْمَ زَكاةٍ وَ يَوْمَ رَغْبَةٍ وَ يَوْمَ تَضَرُّعٍ،… حديث
فضل بن شاذان مى گويد: شنيدم كه حضرت رضا عليه السلاممى فرمود: بـدان جهت روز فطر، عـيد قرار داده شده است تا در آن روز مسلمانان جمع شوند و به خاطر خداى بزرگ به صحنه آيند، و خدا را در برابر نعمتهايش به شكوه و بزرگى ياد كنند (بستايند) تا هم روز عيد باشد و هم روز اجتماع، هم روز بالندگى باشد و هم روز زكات دادن، هم روز رغبت و توجه به نعم الهى باشد و هم روز تضرع و دعا به درگاه خدا