حديث و آيات: فلسفه شرايع و احكام
الإمامُ الرِّضا عليه السلام ـ للفضلِ بنِ شاذانَ ـ : إن سَألَ سائلٌ فقالَ : أخبِرْني : هَل يَجوزُ أن يُكَلِّفَ الحَكيمُ عَبدَهُ فِعلاً مِنَ الأفاعِيلِ لِغَيرِ عِلّةٍ و لا مَعنىً ؟ قيلَ لَهُ : لا يَجوزُ ذلكَ ؛ لأنّهُ حَكيمٌ غَيرُ عابِثٍ و لا جاهِلٍ .
فإن قالَ : فَأخبِرْني لِمَ كَلَّفَ الخَلقَ ؟ قيلَ : لِعِلَلٍ
فإن قالَ : فَأخبِرْني عَن تلكَ العِلَلِ مَعروفَةٌ مَوجودَةٌ هِي أم غَيرُ مَعروفَةٍ و لا مَوجودَةٌ ؟ قيلَ : بَل هِي مَعروفَةٌ و مَوجودَةٌ عِندَ أهلِها
فإن قال : أ تَعرِفُونَها أنتم أم لا تعرِفُونَها؟ قيل لَهُم : مِنها ما نَعرِفُهُ، و مِنها ما لا نَعرِفُهُ .
فإن قالَ : فَأخبِرْني عَن تلكَ العِلَلِ مَعروفَةٌ مَوجودَةٌ هِي أم غَيرُ مَعروفَةٍ و لا مَوجودَةٌ ؟ قيلَ : بَل هِي مَعروفَةٌ و مَوجودَةٌ عِندَ أهلِها
فإن قال : أ تَعرِفُونَها أنتم أم لا تعرِفُونَها؟ قيل لَهُم : مِنها ما نَعرِفُهُ، و مِنها ما لا نَعرِفُهُ .
امام رضا عليه السلام ـ به فضل بن شاذان ـ فرمود : اگر كسى سؤال كرد و گفت : به من بگو آيا رواست كه خداى حكيم بنده خود را ، بى علّت ، مكلّف به فعلى از افعال كند؟ در جوابش گفته مى شود : روا نيست ؛ زيرا او حكيمى است كه نه كار بيهوده مى كند و نه نادان است .
و اگر گفت : پس ، به من بگو كه چرا مردم را مكلّف كرد؟ در جوابش گفته مى شود : بنا به عللى
اگر گفت : به من بگو كه آيا اين علتها شناخته شده و موجودند يا نه شناخته شده اند و نه وجود دارند؟ در جوابش گفته مى شود : اين علل براى اهلش شناخته شده و نزد آنها موجود است
اگر گفت : آيا شما اين علل را مى دانيد يا نمى دانيد؟ در جوابش گفته مى شود : بعضى از آنها را مى دانيم و برخى را نمى دانيم .
اگر گفت : به من بگو كه آيا اين علتها شناخته شده و موجودند يا نه شناخته شده اند و نه وجود دارند؟ در جوابش گفته مى شود : اين علل براى اهلش شناخته شده و نزد آنها موجود است
اگر گفت : آيا شما اين علل را مى دانيد يا نمى دانيد؟ در جوابش گفته مى شود : بعضى از آنها را مى دانيم و برخى را نمى دانيم .
نمایش منبع
امام كاظم علیه السلام:
طُوبى لِشيعَتِنَا الْمُتَمَسِّكينَ بِحُبِّنا فى غَيْبَةِ قائِمنا اَلثّابِتينَ عَلى مُوالاتِنا وَ الْبَرآئَةِ مِنْ اَعْدآئِنا اُولئِكَ مِنّا وَ نَحْنُ مِنْهُمْ وَ قَدْ رَضُوا بِنا اَئِمَّةً وَ رَضينا بِهِمْ شيعَةً وَ طُوبى لَهُمْ، هُمْ وَ اللّهِ مَعَنا فى دَرَجَتِنا يَوْمَ الْقِيامِةِ؛
خوش به حال شيعيان ما كه در زمان غيبت قائم ما به دوستى ما چنگ مى زنند و در دوستى ما و برائت از دشمنان ما استوارند آنها از ما و ما از آنها هستيم، آنها به پيشوائى ما راضى شدند و ما هم به شيعه بودن آنها راضى و خشنوديم و خوشا به حال آنها، به خدا قسـم آنها در روز قيامت با ما و مرتبه ما هستند.
بحارالأنوار: ج 51، ص 151
- رسول خدا صلی الله علیه و آله 11014 حدیث
- فاطمه زهرا سلام الله علیها 90 حدیث
- امیرالمؤمنین علی علیه السلام 17430 حدیث
- امام حسن علیه السلام 332 حدیث
- امام حسین علیه السلام 321 حدیث
- امام سجاد علیه السلام 880 حدیث
- امام باقر علیه السلام 1811 حدیث
- امام صادق علیه السلام 6388 حدیث
- امام کاظم علیه السلام 664 حدیث
- امام رضا علیه السلام 773 حدیث
- امام جواد علیه السلام 166 حدیث
- امام هادی علیه السلام 188 حدیث
- امام حسن عسکری علیه السلام 233 حدیث
- امام مهدی علیه السلام 82 حدیث
- حضرت عیسی علیه السلام 245 حدیث
- حضرت موسی علیه السلام 32 حدیث
- لقمان حکیم علیه السلام 94 حدیث
- خضر نبی علیه السلام 14 حدیث
- قدسی (احادیث قدسی) 43 حدیث
- حضرت آدم علیه السلام 4 حدیث
- حضرت یوسف علیه السلام 3 حدیث
- حضرت ابراهیم علیه السلام 3 حدیث
- حضرت سلیمان علیه السلام 9 حدیث
- حضرت داوود علیه السلام 21 حدیث
- حضرت عزیر علیه السلام 1 حدیث
- حضرت ادریس علیه السلام 3 حدیث
- حضرت یحیی علیه السلام 8 حدیث
تــعــداد كــتــابــهــا : 111
تــعــداد احــاديــث : 45456
تــعــداد تــصــاویــر : 685
تــعــداد حــدیــث روز : 3838