حديث و آيات: ب ـ مَثَل مار

الإمام عليّ عليه السلام ـ فِي الدّيوانِ المَنسوبِ إلَيهِ ـ :

قَد رَأَيتُ القُرونَ كَيف تَفانَت دَرَسَت ثُمَّ قيلَ كانَ وكانَت

هِيَ دُنيا كَحَيَّةٍ تَنفُثُ السَّمَّ وإن كانَتِ المَجَسَّةُ لانَت

كَم اُمورٍ لَقَد تَشَدَّدتُ فيها
ثُمَّ هَوَّنتُها عَلَيَّ فَهانَت

امام صادق عليه السلام ـ در ديوان منسوب به ايشان ـ :

ديدم كه چه سان نسل ها نابود شدند/ از ميان رفتند و آن گاه ، گفته شد: فسانه گشتند .

اين دنياست كه چون مار ، زهر مى ريزد/ هرچند پوستى نرم دارد .

چه بسيار كارها كه در آنها سخت گرفتم/ امّا بعد كه آسانشان گرفتم ، بر من آسان شدند .

نمایش منبع

امام صادق علیه السلام:

مَن ذُكِرنا عِندَهُ فَفاضَت عَيناهُ حَرَّمَ اللّه‏ُ وَجهَهُ عَلَى النّار؛

‌هركس در نزد او از ما ياد شود و او بگريد، خداوند چهره‌‏اش را بر آتش حرام گرداند.

كامل الزيارات، ص104

تــعــداد كــتــابــهــا : 111

تــعــداد احــاديــث : 45456

تــعــداد تــصــاویــر : 685

تــعــداد حــدیــث روز : 3838