صادق ترينِ برادران

امام على عليه السلام : دوست ، دوست نخواهد بود ، مگر آن كه برادرش را در سه حال نگه دارد : در سختى اش ، در غيبت او و پس از مرگش .

امام على عليه السلام : دوست ، آن است كه در نهان ، به دوستى پايبند است.

امام على عليه السلام : در صداقت دوست ، همين بس كه همراهى اش ، فراوان باشد .

امام على عليه السلام : دوستِ مهربان ، آن كسى است كه تو را به سراى آخرت فرا بخواند و در عمل كردن براى آن ، تو را يارى كند .

امام على عليه السلام : دوستِ راستين ، كسى است كه نيكخواهانه عيبت را به تو بگويد ، در نبودنت حافظ [آبرو و راز] تو باشد و تو را بر خود ، مقدّم بدارد .

امام على عليه السلام : دوستِ راستين ، از دوستى اش بازنمى گردد ، اگر چه به او جفا شود .

امام على عليه السلام : هركه تو را به عيبت بينا گردانَد و در نبودنت حافظ [آبرو و راز ]تو باشد ، او همان دوست [حقيقى ]است ، پس او را نگه دار .

امام على عليه السلام : دوست ، كسى است كه از ستم و تجاوزگرى بازدارد و بر انجام دادن خوبى و نيكويى يارى كند .

امام على عليه السلام : برادرِ راستينت ، كسى است كه با جان خود ، تو را حفظ كند و تو را بر مال ، فرزند و همسر خود ، مقدّم دارد .

امام على عليه السلام : دوستت ، كسى است كه تو را [از بدى ها ]بازدارد و دشمنت ، آن كسى است كه تو را [به سوى بدى ها ]برانگيزد .

امام على عليه السلام : هركه به [نيازهاى] تو توجّه كند ، دوست توست .

امام على عليه السلام : برادر حقيقى تو كسى است كه لغزشت را ببخشد، نيازت را برطرف سازد ، عذرت را بپذيرد ، زشتى ات را بپوشاند ، ترست را بزدايد و آرزويت را برآورد .

امام على عليه السلامـ در شعر منسوب به ايشان ـ :

برادرت، كسى است كه چون گرفتارى روزگارْ رنجورت ساخت/
در برابر درد دل هايت خاموش نمى ماند [و به يارى ات مى شتابد] .

كسى كه چون دچار مشكلات شدى/
همواره سرزنشگرانه توبيخت مى كند ، برادرت نيست .

امام على عليه السلام ـ در ديوان منسوب به ايشان ـ :
برادر راستين تو كسى است كه در كنار تو مى كوشد/
و به خود ، زيان مى زند تا به تو سودى رساند .
و چون ديد كه مسئله اى تو را از هم گسيخته است/
خود را پراكنده خاطر مى كند ، تا تو را جمعيّت خاطر ببخشد .

كنزالفوائد : نقل شده كه امام صادق عليه السلام اين دو بيت را بارها براى مَثَل زدن مى خواند :

برادرت كسى است كه چون به عمد با شمشير به سراغ او بروى/
تا او را از پاى در آورى ، بازْ در دوستى خود ، كوتاهى نمى كند و فريبت نمى دهد.

و چون او را به مرگ فرا بخوانى/
از سرِ دوستى و براى حفظ تو ، جواب رد به تو ندهد.