493 ـ سزاى محارب

صفحه اختصاصي حديث و آيات قرآن:
(إِنَّمَا جَزَاءُ الَّذِينَ يُحَارِبُونَ اللّه َ وَرَسُولَهُ وَيَسْعَوْنَ فِي الْأَرْضِ فَسَادا أَنْ يُقَتَّلُوا أَوْ يُصَلَّبُوا أَوْ تُقَطَّعَ أَيْدِيهِمْ وَأَرْجُلُهُمْ مِنْ خِلَافٍ أَوْ يُنْفَوْا مِنَ الْأَرْضِ) .
حديث

«همانا سزاى كسانى كه با خدا و رسول او جنگ مى كنند و در زمين به فساد مى كوشند آن است كه كشته يا به دار آويخته شوند يا دستها و پاهايشان يكى از چپ و يكى از راست بريده شود يا از سرزمين خود تبعيد شوند» .
رسولُ اللّه ِ صلى الله عليه و آله : مَن شَهرَ سَيفَهُ فدَمُهُ هَدْرٌ . حديث

پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : هركس [عليه ديگران] شمشير بركشد مهدور الدم است .

امام على عليه السلام : دزد محارب حديث را بكش ونگران نباش ؛ خونش به گردن من .

امام باقر عليه السلام : اگر مردى به خانه ات وارد شد و قصد تجاوز به زن و اموالت را داشت اگر توانستى ، در ضربه زدن به او پيشدستى كن ، زيرا چنين دزدى محارب با خدا و پيامبر اوست ؛ پس او را بكش و اگر پيامدى برايت داشت به عهده من .

امام باقر عليه السلام : هركس شبانه با خود سلاح حمل كند محارب است مگر آن كه كسى باشد كه نتوان به او مشكوك شد.

امام صادق عليه السلام ـ در پاسخ به سؤال از تبعيد محارب ـ فرمود : از شهر تبعيد مى شود . امير المؤمنين عليه السلام دو مرد را از كوفه به جاى ديگر تبعيد كرد .