1384 ـ تشويق به وفاى به عهد

پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : مسلمانان به شروط خود در آنچه حلال دانسته شده است، پايبندند.

پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : بدانيد كه هر كس به معاهدى (اهل ذمه) ستم كند، يا حقّش را كم بدهد، يا بيش از توانش او را مكلّف سازد، يا بدون رضايتش چيزى از او بگيرد، در روز قيامت من حجت آور (خصم و مدعى) او هستم.

پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : هر گاه عهد شكنى كنند، خداوند دشمنشان را بر آنان مسلّط گرداند.

پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : كسى كه پيمان شكن باشد ، دين ندارد .

امام على عليه السلام : همانا پيمانها، قلاده هايى است كه تا روز قيامت بر گردن است، هر كه آنها را رعايت كند خداوند به او احسان نمايد و هر كه آنها را بشكند خداوند او فروبگذارد و هر كه پيمانها را سبك شمارد پيمانها از او نزد آن كس كه بر پيمانها تأكيد كرده و از خلق خود خواسته است تا آنها را پاس دارند، شكايت برد.

امام على عليه السلام ـ در عهد نامه خود به مالك اشتر هنگامى كه او را به ولايت مصر گماشت ـ : هيچ يك از فرايض خداوند مثل وفاى به عهد نيست كه مردم، با وجود داشتن خواسته هاى گوناگون و آرا و انديشه هاى متفاوت، در بزرگداشت آن يكدل باشند.

امام على عليه السلام : خوش قولى (و پايبندى به عهد و پيمان) از ايمان است .

امام على عليه السلام : به خدا يقين ندارد، كسى كه پيمان و زنهار خود را رعايت نكند.

امام باقر عليه السلام : سه چيز است كه خداوند عز و جلدرباره آنها به هيچ كس اجازه مخالفت نداده است : ... و رعايت پيمان نسبت به نيك و بد.

امام باقر عليه السلام ـ درباره آيه «مانند آن زنى مباشيد كه رشته خود را پنبه كرد پس از محكم بافتن» ـ فرمود : آن زنى كه رشته هاى خود را پنبه كرد، زنى از بنى تيم بن مرّه بود به نام رابطه (ريطه) دختر كعب بن سعد بن تيم بن كعب بن لوى بن غالب. او زن احمقى بود كه پشم مى ريسيد و آنچه رشته بود پنبه مى كرد و دوباره مى ريسيد. پس، خداوند فرمود : «مباشيد مانند آن زنى كه رشته خود را پس از محكم بافتن پنبه مى كرد...» . خداى تبارك و تعالى به وفادارى فرمان داد و از پيمان شكنى نهى فرمود و اين مثل را براى آنان زد.

امام صادق عليه السلام ـ در پاسخ به سؤال از آيه «اى كسانى كه ايمان آورده ايد! به قراردادها وفا كنيد» ـ فرمود : مقصود پيمانهاست.