اندوه پسنديده

پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : خداوند عزّ و جلّ با چيزى همانند اندوه طولانى عبادت نشده است .

پيامبر خدا صلى الله عليه و آله ـ در پاسخ به اين پرسش كه : خدا كجاست ؟ ـ فرمود : نزد شكسته دلان .

امام على عليه السلام : بسا اندوهگينى كه اندوهش او را به شادمانى هميشگى كشاند .

امام على عليه السلام : هر كه در دنيا بر نفس خويش اندوه بسيار خورد، خداوند در روز قيامت او را شادمان گرداند و در سراى ماندگارى جايش دهد .

امام على عليه السلام : هيچ كس سرمه اى چون سرمه اندوه به چشم نكشيد .

كنز الفوائد : روايت شده است كه خداوند متعال مى فرمايد : اى آدميزاد ! هر روز، روزى تو مى رسد و تو باز غم به دل راه مى دهى؟ و از عمرت كاسته مى گردد، اما اندوهى به خود راه نمى دهى؟ چندان مى جويى كه تو را به طغيان وا مى دارد، در حالى كه آنچه دارى، كفايتت مى كند؟!

بحار الأنوار : داوود عليه السلام عرض كرد: الهى! فرمانم دادى كه صورت و بدن و پاهايم را با آب بشويم ، دلم را با چه بشويم؟ فرمود: با غمها و اندوهها.

امام زين العابدين عليه السلام : خداوند دلهاى حزين را دوست دارد .

امام باقر عليه السلام : در كتاب على عليه السلام خواندم كه مؤمن بام و شامش را به اندوه مى گذراند و جز اين به صلاح او نيست .

بحار الأنوار ـ به نقل از جابر جعفى ـ فرمود : امام باقر عليه السلام به من فرمود : اى جابر ! من محزونم و دلم مشغول است. عرض كردم : اندوه و دل مشغولى شما چيست ؟ فرمود : اى جابر ! هر كس كه دين ناب و زلال خداوند به دلش راه يابد، او را از هر چه جز اوست باز دارد .

امام صادق عليه السلام : خداوند به عيسى بن مريم عليه السلام وحى فرمود : آن گاه كه هرزگان مى خندند، تو با ميلِ اندوه بر چشمانت سرمه بكش .

امام صادق عليه السلام : اگر مرگ حقّ است ، ديگر شادى چرا؟!

امام صادق عليه السلام : كسى كه براى ما نگران باشد و به خاطر ستمى كه بر ما برود غمگين ، نفس كشيدنش تسبيح است و غم خواريش براى ما عبادت .

مصباح الشريعة ـ در آنچه به امام صادق عليه السلام نسبت داده است ـ : حزن [همچون جامه زيرين ]همواره با عارفان است؛ به سبب كثرت واردات غيبى بر دلهايشان، و افتخار بسيارشان بر زير پوشش كبريا بودن ··· اگر اندوه، لحظه اى از دلهاى عارفان كنار رود، دست به استغاثه بر مى دارند و اگر در دلهاى ديگران نهاده شود، آن را خوش ندارند .