آنچه حكمت مى آورد

بحار الأنوار : در حديث معراج آمده است : اى احمد ! هر گاه بنده شكم خويش را گرسنگى دهد و زبانش را نگه دارد، حكمت را به او بياموزم . اگر كافر باشد حكمت او دليلى بر ضد او و وبال گردنش خواهد بود و اگر مؤمن باشد حكمتش براى او نور و برهان و شفا و رحمت خواهد شد. پس، آنچه را نمى دانسته است، بداند و آنچه را نمى ديده است، ببيند . نخستين چيزى كه به او نشان دهم عيبهاى خود اوست، تا بدين سبب از پرداختن به عيبهاى ديگران باز ماند، و دقايق علم را به او نشان دهم، تا شيطان به وجود او راه نيابد .

امام على عليه السلام : بر شهوت (خواهش نفس) چيره شو ، حكمتت به كمال مى رسد .

امام على عليه السلام : به دست آوردن حكمت با كوته گويى و در پيش گرفتن نرمى و مدارا ميسر مى شود.

امام على عليه السلام : حكمت، جز با خويشتندارى از گناه به دست نمى آيد .

امام صادق عليه السلام : هركه به دنيا پشت كند، خداوند حكمت را در دلش استوار گرداند و زبانش را به آن گويا سازد .

تنبيه الخواطر : به لقمان عليه السلام گفته شد : مگر تو بنده فلان خاندان نيستى ؟ گفت : چرا . گفته شد : پس از چه راه به اين مقام كه مى بينيم رسيدى؟ گفت : با راستگويى و امانتدارى و فرو گذاشتن هر آنچه بيهوده است و فروهشتن چشمانم [از حرام] ، و نگه داشتن زبانم ، و خوردن غذاى حلال و پاكيزه . پس هر كس كمتر از اين باشد، فرو دست من است و هركه بيش از اينها داشته باشد، فراتر از من است و هركه اينها را داشته باشد، همتاى من است .