رسولُ اللّه ِ صلى الله عليه و آله : يا أبا ذَرٍّ ، إيّاكَ و السؤالَ فإنّهُ ذُلٌّ حاضرٌ ، و فَقرٌ تَتَعَجَّلُهُ ، و فيهِ حِسابٌ طَويلٌ يَومَ القِيامَةِ .
پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : اى ابوذر! زنهار از سؤال (گدايى) كه در دنيا مايه خوارى و فقر است و در روز قيامت حسابش طولانى است .
عنه صلى الله عليه و آله : مَن هَداهُ اللّه ُ لِلإسلامِ و عَلَّمَهُ القرآنَ ثُمّ سَألَ الناسَ كُتِبَ بينَ عَينَيهِ: فَقيرٌ ، إلى يَومِ القِيامَةِ .
پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : كسى كه خداوند او را به اسلام هدايت كند و قرآن را به وى بياموزد و با وجود اين، دست نياز به سوى مردم دراز كند، بر پيشانى او نوشته شود: فقير [باش] تا روز قيامت.
الإمامُ عليٌّ عليه السلام : السؤال يُضعِفُ لِسانَ المُتَكَلِّمِ ، و يَكسِرُ قَلبَ الشُّجاعِ البَطَلِ ، و يُوقِفُ الحُرَّ العزيزَ مَوقِفَ العَبدِ الذَّليلِ ، و يُذهِبُ بَهاءَ الوَجهِ ، و يَمحَقُ الرِّزقَ .
امام على عليه السلام : درخواست كردن، زبان گوينده را كوتاه مى كند و دل شجاع پهلوان را مى شكند و انسان آزاد سرفراز را به مقام برده اى ذليل تنزّل مى دهد و آبرو را مى بَرد و روزى را مى بُرد (بى بركت مى كند) .
امام على عليه السلام : درخواست كردن ، طوق خوارى است كه عزّت را از عزيز سلب مى كند و بزرگى را از بزرگ زاده .
امام على عليه السلام : مقرّب شدن نزد خداوند متعال با درخواست كردن از اوست و مقرّب شدن نزد مردم ، با ترك درخواست از آنان .
امام على عليه السلام : مرگ ، آرى و ذلّت و پستى ، هرگز ؛ كم داشتن آرى ، و دست دراز كردن سوى اين و آن ، هرگز .
عنه عليه السلام : شِيعَتِي مَن لَم يَهِرَّ هَريرَ الكَلبِ ، و لَم يَطمَع طَمَعَ الغُرابِ ، و لَم يَسألِ الناسَ و لَو ماتَ جُوعا .
امام على عليه السلام : شيعه من كسى است كه چون سگ زوزه نمى كشد و مانند كلاغ طمع نمى ورزد و اگر از گرسنگى بميرد، دست گدايى به سوى مردم دراز نمى كند.
الإمامُ زينُ العابدينَ عليه السلام : طَلَبُ الحَوائجِ إلى الناسِ مَذَلَّةٌ للحياةِ ، و مَذهَبَةٌ للحَياءِ ، و استِخفافٌ بِالوَقارِ ، و هُو الفَقرُ الحاضِرُ ، و قِلَّةُ طَلَبِ الحوائجِ مِنَ الناسِ هُو الغِنى الحاضِرُ .
امام زين العابدين عليه السلام : نياز خواهى از مردم ، مايه خوارى در زندگى و از بين رفتن حياست و از وقار آدمى مى كاهد و آن، فقر نقد است، و كمتر دست نياز دراز كردن به سوى مردم ، توانگرى نقد است .
الإمامُ الباقرُ عليه السلام : طَلَبُ الحَوائجِ إلى الناسِ استِلابٌ لِلعِزَّةِ و مَذْهَبَةٌ لِلحَياءِ ، واليَأسُ مِمّا في أيدِي الناسِ عِزُّ المُؤمنينَ ، و الطَّمَعُ هُو الفَقرُ الحاضِرُ .
امام باقر عليه السلام : دست نياز به سوى مردم دراز كردن، عزّت را مى گيرد و حيا را مى بَرد، و چشم بركندن از آنچه در دست مردم است ، مايه عزّت مؤمنان است و طمع ، همان فقر نقد است .
امام صادق عليه السلام : شيعه ما كسى است كه دست نياز به سوى مردم دراز نمى كند ، گر چه از گرسنگى بميرد .