تسبيح گويى اشياء

پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : هر كه از روى يقين ، بسم اللّه الرحمن الرحيم بگويد، كوهها همصدا با او تسبيح گويند ، اما او تسبيح آنها را نمى شنود .

الصحيفة السجاديّة الجامعة به نقل از سعيد بن مسيّب : امام زين العابدين عليه السلام در يكى از منازل سفر پياده شد و دو ركعت نماز گزارد و در سجده خود تسبيح گفت و هيچ درخت و كلوخى نبود مگر اينكه همصدا با او تسبيح مى گفت .

امام باقر عليه السلام ـ در پاسخ به پرسش زراره از آيه «و هيچ چيز نيست مگر آن كه . . .» ـ فرمود : ما ، در هم شكستن ديوارها را تسبيح گويى آنها مى دانيم .

امام باقر عليه السلام : آيا صداى در هم شكسته شدن چوبهاى خانه را نمى شنوى؟ اين، همان تسبيح اوست . پس ، در همه حال پاك و منزّه است خدا .

امام صادق عليه السلام ـ درباره آيه «و هيچ چيز نيست مگر آن كه . . .» ـ فرمود : در هم شكستن ديوارها ، تسبيح گويى آنهاست .

امام صادق عليه السلام : داوود عليه السلام هر گاه زبور را تلاوت مى كرد ، هيچ كوه و سنگ و مرغى نبود، مگر اين كه با او هم آواز مى شد .

تفسير قمى ـ ذيل آيه «و هيچ چيز نيست مگر آن كه . . .» ـ : جنبيدن هر چيزى ، تسبيح خداوند عزّ و جلّ است .