الإمامُ عليٌّ عليه السلام : إنَّ اللّه َ ابتَدَأ الاُمورَ فاصطَفى لِنَفسِهِ ما شاءَ ، و استَخلَصَ ما أحَبَّ ، فكانَ مِمّا أحَبَّ أنّهُ ارتَضى الإسلامَ و اشتَقَّهُ مِنِ اسمِهِ ، فَنَحَلَهُ مَن أحَبَّ مِن خَلقِهِ ، ثُمّ شَقَّهُ فَسَهَّلَ شرائعَهُ لِمَن وَرَدَهُ ، و عَزَّزَ أركانَهُ على مَن حارَبَهُ ، هَيهاتَ أن يَصطَلِمَهُ مُصطَلِمٌ .
امام على عليه السلام : خداوند كارها را آغازيد و آنچه خواست براى خود برگزيد و آنچه را دوست داشت گزينش كرد . از جمله چيزهايى كه دوست داشت، اين بود كه اسلام را پسنديد و آن را از نام خويش مشتق ساخت، و به مردمى كه دوستشان مى داشت، هديه اش كرد . سپس آن را شكافت و شرايع (راههاى ورود به آبشخور) آن را براى كسى كه بخواهد وارد آن شود، هموار گردانيد و اركانش را در برابر كسى كه با آن بجنگد نيرومند كرد ؛ هيهات كه كسى بتواند آن را ريشه كن كند .
امام على عليه السلام : هيچ دژى نفوذ ناپذيرتر از اسلام نيست .
عنه عليه السلام ـ في وَصفِ القُرآنِ ـ : جَعَلَهُ اللّه ُ رِيّا لِعَطَشِ العُلَماءِ ، و رَبيعا لِقُلوبِ الفُقَهاءِ ··· و حَبلاً وَثيقا عُروَتُهُ ، و مَعقِلاً مَنيعا ذِروَتُهُ .
امام على عليه السلام ـ در توصيف قرآن ـ فرمود : آن را زداينده عطش دانشمندان و بهار دلهاى فقيهان (فرزانگان) قرار داد . . . و ريسمانى كه گره و دستگيره اش محكم است و دژى كه بلندى آن تسخير ناپذير مى باشد .