رسولُ اللّه ِ صلى الله عليه و آله : إنّ الرجُلَ لَيتكَلَّمُ بالكَلِمَةِ مِن رِضوانِ اللّه ِ ما كانَ يَظُنُّ أن تَبلُغَ ما بَلَغَت يَكتُبُ اللّه ُ تعالى لَهُ بها رِضوانَهُ إلى يَومِ يَلقاهُ ، و إنّ الرجُلَ لَيَتكلَّمُ بالكَلِمَةِ مِن سَخَطِ اللّه ِ ما كانَ يَظُنُّ أن تَبلُغَ ما بَلَغَت يَكتُبُ اللّه ُ لَهُ بها سَخَطَهُ إلى يَومِ يَلقاهُ .
پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : گاه انسان سخنى خشنود كننده خدا مى گويد كه گمان نمى كند آن سخن بدانجا رسد كه رسيد و خداوند متعال به سبب آن سخن خشنودى خود را تا روزى كه ديدارش كند، براى او مى نويسد و گاه انسان سخنى نا خرسند كننده خداوند مى گويد كه گمان نمى كند آن سخن بدانجا رسد كه رسيد و خداوند به سبب آن سخن خشم و ناخشنودى خود را تا روزى كه ديدارش كند، براى او مى نويسد.
الإمامُ عليٌّ عليه السلام : مَغرِسُ الكلامِ القَلبُ ، و مُستَودَعُهُ الفِكرُ ، و مُقَوِّيهِ [ و مُقوِّمُهُ] .
العَقلُ ، و مُبدِيهِ اللِّسانُ ، و جِسمُهُ الحُروفُ ، و رُوحُهُ المَعنى ، و حِليَتُهُ الإعرابُ ،
و نِظامُهُ الصَّوابُ .
امام على عليه السلام : كشتگاه سخن، دل است و انبار آن، انديشه و تقويت كننده آن، خرد و آشكار كننده آن، زبان و جسم آن، حروف (كلمات) و جانش، معنا و زيورش، درست بيان كردن و نظامش، درستى.
امام على عليه السلام : به شگفت آييد از اين انسان، كه با تكه اى پيه مى بيند و با پاره اى گوشت، سخن مى گويد.
عنه عليه السلام : لِلإنسانِ فَضيلَتانِ : عَقلٌ و مَنطِقٌ ، فبِالعَقلِ يَستَفيدُ ، و بالمَنطِقِ يُفيدُ .
امام على عليه السلام : انسان از دو مزّيت برخوردار است: خرد و گويايى. با خرد بهره مند مى شود و با گويايى بهره مند مى سازد.
تحف العقول : سُئلَ [ عليٌّ] عليه السلام أيُّ شَيءٍ مِمّا خلقَ اللّه ُ أحسَنُ ؟ فَقالَ عليه السلام : الكلامُ ، فقيلَ : أيُّ شيءٍ ممّا خَلَقَ اللّه ُ أقبَحُ ؟ قالَ : الكلامُ ، ثُمّ قالَ : بالكلامِ ابيَضَّتِ الوُجوهُ ، و بالكلامِ اسوَدَّتِ الوُجوهُ .
تحف العقول : از امام على عليه السلام پرسيدند: بهترين چيزى كه خدا آفريده كدام است؟ فرمود: سخن. عرض شد: زشت ترين چيزى كه خدا آفريده كدام است؟ فرمود: سخن. سپس فرمود: با سخن است كه رو سفيدى حاصل مى شود و با سخن است كه رو سياهى به وجود مى آيد.