الإمامُ عليٌّ عليه السلام : عِبادَ اللّه ِ ، أينَ الّذينَ عُمِّروا فنَعِموا ، و عُلِّموا ففَهِموا ، و اُنظِروا فلَهَوا ؟ ! .
امام على عليه السلام : اى بندگان خدا! كجايند كسانى كه عمر دراز كردند و از نعمتها برخوردار شدند و [آنان كه ]آموزش ديدند و فهميده گشتند و [آنان كه ]مهلت داده شدند و سرگرم و غافل شدند؟
عنه عليه السلام : أيُّها النّاسُ ، اتَّقوا اللّه َ ؛ فما خُلِقَ امرؤٌ عَبَثا فيَلهوَ ، و لا تُرِكَ سُدىً فيَلغوَ ! .
امام على عليه السلام : اى مردم! از خدا بترسيد؛ زيرا هيچ كسى عبث آفريده نشده، تا به سرگرمى و غفلت [وقت ]گذراند و مهمل رها نشده تا بيهودگى كند.
عنه عليه السلام : ما خَلقَ اللّه ُ سبحانَهُ أمرا عَبَثا فيَلهوَ ، ما تَرَكَ اللّه ُ سبحانَهُ أمرا سُدىً فيَلغوَ .
امام على عليه السلام : خداوند سبحان، هيچ چيزى را عبث نيافريد تا به سرگرمى پرداخته باشد و خداوند سبحان، هيچ كارى را به حال خود رها نكرد، تا به بيهودگى گذرانده باشد.
عنه عليه السلام : اُهجُرِ اللَّهوَ؛ فإنّكَ لَم تُخلَقْ عَبَثا فتَلهوَ ، و لَم تُترَكْ سُدىً فتَلغوَ .
امام على عليه السلام : از سرگرمى (كارهاى غفلت زا) دورى كن؛ زيرا كه تو بيهوده آفريده نشده اى تا به سرگرمى بپردازى و مهمل رها نشده اى تا بيهودگى كنى.
عنه عليه السلام : أ أقنَعُ مِن نَفسي بأن يُقالَ : هذا أميرُ المؤمنينَ ، و لا اُشارِكَهُم في مَكارِهِ الدَّهرِ ، أو أكونَ اُسوَةً لَهُم في جُشوبَةِ (خُشونَةِ) العَيشِ؟! فما خُلِقتُ ليَشغَلَني أكلُ الطَّيِّباتِ ، كالبَهيمَةِ المَربوطَةِ هَمُّها عَلَفُها ، أوِ المُرسَلَةِ شُغلُها تَقَمُّمُها، تَكتَرِشُ مِن أعلافِها ، و تَلهو عَمّا يُرادُ بها ، أو اُترَكَ سُدىً ، أو اُهمَلَ عابِثا .
امام على عليه السلام : آيا به اين دل خوش باشم كه گفته شود: اين امير مؤمنان است، اما در سختى هاى روزگار شريك و همدرد آنان، يا در سختى زندگى سرمشق ايشان نباشم؟! من آفريده نشده ام كه خوردن غذاهاى لذيذ و رنگارنگ مرا به خود مشغول سازد، همانند حيوانِ به آخور بسته اى كه همه همّ و غمش علوفه اوست، يا همچون حيوان رهايى كه در ميان زباله ها مى چرد و شكمش را از علف پر مى كند و از آنچه در انتظار اوست، غافل است يا سر خود رها شوم يا بيهوده بگذرانم.
امام على عليه السلام : سرگرمى (غفلت)، خوراك حماقت است.
امام على عليه السلام : سرگرمى (غفلت)، از ميوه هاى نادانى است.
امام على عليه السلام : بالاترين خردمندى، دورى كردن از لهو است.
امام على عليه السلام : از هر كارى كه به آن نيازى نداريد، دورى كنيد.
امام على عليه السلام : كسى كه تو را به واسطه باطل خشنود گرداند و به كارهاى سرگرم كننده و غير جدّى ترغيبت كند، به تو خيانت كرده است.
عنه عليه السلام : لا تَغُرّنَّكَ العاجِلَةُ بِزُورِ المَلاهي ؛ فإنّ اللّهوَ يَنقَطِعُ و يَلزَمُكَ ما اكتَسَبتَ مِن المآثِمِ .
امام على عليه السلام : دنيا با سرگرمى هاى دروغين خود تو را نفريبد؛ زيرا هوس بازى سرانجام به پايان مى رسد و گناهانى كه كسب كرده اى برايت باقى مى ماند.
امام على عليه السلام : بدترين چيزى كه عمر در آن تلف مى شود، بازيگوشى است.
عنه عليه السلام : لا تَكُن مِمّن يَرجو الآخِرَةَ بغَيرِ العَمَلِ ··· إن سَقُمَ ظَلَّ نادِما ، و إن صَحَّ أمِنَ لاهِيا ··· اللّهوُ مَعَ الأغنياءِ أحَبُّ إلَيهِ مِن الذِّكرِ مَعَ الفُقَراءِ ! .
امام على عليه السلام : چونان كسى مباش كه بدون عمل، به آخرت اميد بسته است··· اگر بيمار شود [از كرده خود ]پشيمان گردد و چون تندرستى يابد، آسوده خاطر و غافل شود··· به غفلت گذراندن با توانگران را، از به ياد خدا بودن در كنار درويشان بيشتر دوست دارد.
امام هادى عليه السلام : هزل گويى، شوخى كم خردان و كار نادانان است.