15. كليد هاي روزي

صفحه اختصاصي حديث و آيات وَ مَن يَتَّقِ اللّهَ يَجْعَلْ لَهُ مَخْرَجًا وَ يَرْزُقْهُ مِنْ حَيْثُ لا يَحْتَسِبُ؛ حديث

هر كس تقواى الهى پيشه كند، خداوند راه نجاتى (از مشكلات) براى او فراهم مى كند و از جايى كه گمان نمى برد به او روزى مى دهد.
1 امام على عليه السلام : كانَ فيما وَعَظَ بِهِ لقمانُ ابنَهُ اَنْ قال لَهُ: يا بُنَىَّ لِيَعْتَبِرْ مَنْ قَصُرَ يَقينَهُوَ ضَعُفَتْ نيَّتُهُ فى طَـلَبِ الرِّزقِ اَنَّ اللّهَ تَبارَكَ وَ تعالى خَلَقَهُ فى ثَلاثَةِ اَحْوالِ مِنْ اَمْرِهِوَ آتاهُ رِزْقَهُ وَ لَمْ يَكُنْ لَهُ فى واحِدَةٍ مِنْها كَسبٌ وَ لا حيلَةٌ اِنَّ اللّهَ تَبارَكَ وَ تَعالىسَيَرْزُقُهُ فى الحالِ الرابِعَةِ... فى رَحِمِ اُمِّهِ... مِنْ لَبَنِ اُمِّهِ... مِنْ كَسبِ اَبَوَيْهِ... حتّى إذاكَبِرَ وَ عَقَلَ وَ اكْتَسَبَ لِنَفْسِهِ ضاقَ بِهِ اَمْرُهُ وَ ظَنَّ الظُّنونَ بِرَبِّهِ وَ جَحَدَ الحُقوقَ فىمالِهِ وَ قَتَرَ عَلى نَفْسِهِ وَ عِيالِهِ، مَخافَةَ اِقْتارِ رِزْقٍ وَ سوءِ يَقينٍ بِالخَلَفَ مِنَ اللّهِ تَبارَكَوَ تَعالى؛

از جمله اندرزهاى لقمان به فرزندش اين بود: فرزندم! كسى كه در به دست آوردنروزى، يقينش [به خدا] اندك و نيّتش [به روزى رسان ]سست است، بايد از آن عبرتآموزد كه خداى تبارك و تعالى او را در سه جا از خلقتش روزى داد؛ بى آن كه خودش درآن ها تلاش و برنامه اى داشته باشد. پس خداى تبارك و تعالى در مرحله چهارم نيزروزى او را خواهد داد... در رحم مادرش... و از شير مادرش... و از درآمد والدينش روزىاو را داد... تا آن كه بزرگ شد و عقلش رشد كرد و مستقلاً درآمد كسب كرد. در اين هنگامبر خود سخت گرفت و به پروردگارش بدگمان شد و از ترس تنگدستى و يقين نداشتن بهوعده خداى تبارك و تعالى، حقوق مالى خود (نسبت به ديگران) را ناديده گرفت و خودو خانواده اش را در سختى و تنگنا قرار داد. حديث

هر كس نيكى به پدر و مادر و صله رحم را برايم ضمانت كند، من نيز زيادى ثروت،طول عمر و محبّت او را در دل خويشاوندان ضمانت مى نمايم. حديث

هر كس به شايستگى در حقّ خانواده اش نيكى كند، روزيش زياد مى شود. حديث

صفحه اختصاصي حديث و آيات 6 امام على عليه السلام : الجَمْعُ بَيْنَ الصَّلاتَينِ يَزيدُ فِى الرِّزْقِ وَ التَّعقيبُ بَعدَ الغَداةِ و بَعْدَالعَصْرِ يَزيدُ فِى الرِّزْقِ و صِلَةُ الرَّحِمِ تَزيدُ فِى الرِّزْقِ و كَسْحُ الفَنا يَزيدُ فِى الرِّزْقِ وَمُواساةُ الأَخِ فِى اللّهِ عَزَّوَجَلَّ يَزيدُ فِى الرِّزْقِ وَ البُكورِ فى طَـلَبِ الرِّزقِ يَزيدُ فِىالرِّزْقِ وَ الإِسْتِغْفارُ يَزيدُ فِى الرِّزْقِ وَ اسْتعِمالُ الأَمانَةِ يَزيدُ فِى الرِّزْقِ و قَولُ الحَقِّيَزيدُ فِى الرِّزْقِ و إِجابَةُ المُؤَذِّنِ يَزيدُ فِى الرِّزْقِ و تَركُ الكَلامِ فِى الخَلاءِ يَزيدُ فِىالرِّزْقِ وَ تَركُ الحِرْصِ يَزيدُ فِى الرِّزْقِ و شُكْرُ المُنْعِمِ يَزيدُ فِى الرِّزْقِ وَ اجْتِنابِاليَمينِ الكاذِبَةِ يَزيدُ فِى الرِّزْقِ وَ الوُضوءُ قَبْلَ الطَّعامِ يَزيدُ فِى الرِّزْقِ و أكلُ ما يَسْقُطُمِنَ الْخَوانِ يَزيدُ فِى الرِّزْقِ و مَن سَبَّحَ اللّهَ كُلَّ يَومٍ ثَلاثينَ مَرَّةً دَفَعَ اللّهُ عَزَّوَجَلَّ عَنهُسَبعينُ نَوعا مِنَ الْبَلاءِ أيْسَرُهَا الْفَقر؛

دو نماز (ظهر با عصر و مغرب با عشا) را با هم خواندن، تعقيب بعد از نماز صبح وعصر، صله رحم، نظافت حريم خانه، همدردى و يارى نمودن برادر (دينى)، سحرخيزى در طلب روزى، استغفار، امانت دارى، حق گويى، اجابت دعوت مؤذن، صحبت نكردن درتوالت، ترك حرص، تشكر از ولى نعمت، پرهيز از قسم دروغ، شستن دست قبل از غذا،خوردن آنچه بيرون از سفره مى افتد، روزى را زياد مى كنند و كسى كه هر روز سى مرتبهخدا را تسبيح بگويد، خداى عزّوجلّ هفتاد نوع بلا را از او دور مى كند كه آسانترين آنفقر است. حديث

خدايا... با توانگرى آبرويم را نگهدار و به تنگدستى حرمتم را از بين مبر كه بر اثر آناز كسانى روزى بخواهم كه روزى خوار تو هستند و از بندگان پست و بدكردار تو عطا وبخشش طلبم و در نتيجه، به ستايش آن كه به من بخشيده و نكوهش آن كه از من دريغكرده است، گرفتار شوم. حال آن كه بخشيدن و نبخشيدن در حقيقت به دست توست. حديث

هر كس راستگو باشد، عملش پاكيزه مى شود و رشد مى كند؛ هر كس نيتش خوبباشد روزيش زياد مى شود و هر كس به شايستگى در حق خانواده اش نيكى كند، عمرشطولانى مى شود. حديث

بدانيد كه آنچه خداوند براى انسان مقدّر كرده است، بى كم و كاست به او مى رسد،هر چند در چاره انديشى و پيدا كردن راه هاى كسب روزى ناتوان باشد و نيز بيش از آنچهخداوند برايش مقدّر كرده به او نرسد، هر چند بسيار زرنگ و چاره انديش باشد. حديث

چهار چيز روزى را زياد مى كند: خوش اخلاقى، خوش رفتارى با همسايه، اذيتنكردن و كم كردن بى تابى. حديث

هر كس از دسترنج حلال خود روزى بخورَد، درهاى بهشت به روى او باز مى شود تا ازهر كدام كه بخواهد، وارد شود. حديث

با صدقه دادن روزى را فرود آوريد، سحرخيزى با بركت است و همه نعمت ها،مخصوصا روزى را زياد مى كند، خط زيبا از كليدهاى روزى است و خوش زبانى [هم]روزى را زياد مى كند. حديث

خداوند براى هر كسى روزىِ حلالى مقرّر داشته كه به سلامت به او خواهد رسيد. ازطرف ديگر روزى حرام نيز در دسترس او قرار داده است كه اگر انسان روزى خود را از آنحرام به دست آورد، خداوند در عوض، روزى حلالى را كه براى او مقدّر كرده است، از اوباز خواهد داشت و غير از اين دو روزى (حلال و حرام)، روزى هاى فراوان ديگرى نيز نزدخداوند هست. حديث

پشت سر برادران (دينى) خود دعا كن، كه اين كار روزى را به طرف توسرازير مى كند. حديث

ابو عبيده به امام صادق عليه السلام عرض كرد: «دعا كنيد كه خداوند روزى مرا دست بندگانشقرار ندهد»، امام فرمودند: خداوند چنين كارى نمى كند. او روزى بندگانش را در دستيكديگر قرار داده است؛ امّا از خدا بخواه كه روزيت را در دست بندگان خوبش قرار دهد،كه اين از خوش بختى است. حديث

مبادا با پرداختن به كسب روزى تضمين شده، از آنچه بر تو واجب شده است، بازمانى؛ زيرا قسمت تو از روزى مى رسد و آنچه قسمت تو نباشد، به آن دست نمى يابى. حديث

نماز شب، انسان را خوش سيما، خوش اخلاق و خوشبو و روزى را زياد مى كند؛ [و زمينه]پرداخت بدهى را فراهم مى نمايد؛ غم و اندوه را از بين مى برد و چشم را نورانى مى كند. حديث

هر كه به آنچه خداوند روزيش كرده راضى باشد، خوش و خرّم بماند. حديث

شيعيان ما را به زيارت قبر حسين بن على عليه السلامفرمان دهيد؛ زيرا زيارت آن حضرت،روزى را زياد و عمر را طولانى و بدى ها را دور مى سازد و رفتن به زيارتش بر هر مؤمنىكه امامت امام حسين عليه السلامرا پذيرفته است، واجب است. حديث

هر كس به خدا توكّل كند، خداوند هزينه زندگى اش را كفايت كند و از جايى كه گماننمى برد، به او روزى مى دهد. حديث

خداوند انسان را با روزى آزمايش مى كند، تا ببيند چگونه عمل مى كند؛ اگر راضىشود، بركت داده مى شود و اگر راضى نشود، بركت داده نمى شود. حديث

[رمضان] ماهى است كه خداوند روزى ها و عمرها را در آن مى افزايد و زائرانخانه اش را معيّن مى كند. حديث

خداوندا! مرا روزىِ حلالى بده كه كفايتم كند، و روزى اى نده كه به طغيانم كشانَد و بهفقرى گرفتارم نكن كه با آن بدبخت شوم و به تنگنا افتم. حديث

به رسول خدا صلي الله عليه و آله عرض شد: دوست دارم روزيم زياد شود. فرمودند: پيوسته با وضوباش تا روزيت فراوان شود. حديث

چون خداوند به بنده اى نعمت بدهد و او آن را قلبا قدر بشناسد و به زبان سپاسبگويد، سخنش تمام نشده، فرمان افزايش نعمت براى وى صادر مى شود. حديث

هر كس حقّى از حقوق برادر مسلمان خود را پايمان كند، خداوند بركت روزى را بر اوحرام گرداند، مگر آن كه توبه (جبران) كند. حديث

فضل بن ابى قرّه: خدمت امام صادق عليه السلام كه در باغشان مشغول كار بودند، رسيديم وعرض كرديم: خدا ما را فداى شما كند! اجازه بدهيد يا ما برايتان كار كنيم و يا غلامان.حضرت فرمودند: نه، مرا به حال خود بگذاريد؛ زيرا دوست دارم خداوند عزّوجلّ مرا درحال كار كردن و زحمت كشيدن براى كسب روزى حلال ببيند. حديث

درباره اين فرموده خداوند والا «و او از جايى كه گمانش را نمى برد، روزى مى دهد»فرمودند: يعنى به آنچه كه عطايش فرموده است، بركت و فزونى مى بخشد. حديث

نه پاكدامنى، روزى را از انسان دور مى كند و نه حرص، روزى زياد مى آورد؛ چونروزى قسمت شده است و حرص زدن باعث مبتلا شدن به گناهان مى شود. حديث

خداى عزيز و ارجمند، روزى مؤمنان را از جايى مى رساند كه فكرش را هم نمى كنند.علّتش اين است كه وقتى مؤمن نداند روزيش از كجا خواهد رسيد، زياد دعا مى كند. حديث

خدايا! بر محمّد و آل او درود فرست و مرا از كسب روزىِ همراه با رنج، بى نياز گردان واز جايى كه گمان نمى رود، روزى ام ده، تا به خاطر طلب روزى، از عبادت تو باز نمانم و بارسنگين مشكلات كسب روزى را به دوش نكشم. حديث

هرگاه در روزى تو تأخير و تنگى پديد آمد، از خداوند آمرزش بخواه تا روزى را بر توفراوان گرداند. حديث

هر كس غم روزى خود را بخورد، برايش يك گناه نوشته مى شود. حديث