سخنان امام رضا عليه السلام

ايمان ، شناخت به دل ، اقرار به زبان و كردار به اندام هاست.

امام ، زمام دين و [مايه] نظام يافتن مسلمانان و صلاح جهان و عزّت مؤمنان است.

بر صاحب نعمت واجب است كه به نانخورَش گشايش رساند.

پاكيزگى از اخلاق پيامبران است.

امين به تو خيانت نمى كند ؛ بلكه اين تويى كه به خائنى امانت سپرده اى.

خاموشى درى از درهاى حكمت است . خموشى محبّت آورد و بر هر خيرى رهنماست.

چون شخص حاضرى را نام برى ، [از جهت احترام] كنيه او را بگو ، و اگر غايب باشد ، نامش را بگو.

دوست هر كس ، خِرد او و دشمن هركس ، نادانىِ اوست .

اظهار دوستى با مردم ، نيمى از خِرد است.

خداوند ، بگو مگو [و پُر حرفى] و ضايع كردن مال و خواهش بسيار(سماجت) را دشمن دارد.

از حضرت تعريف توكّل را پرسيدند . فرمود : «اين است كه جز از خدا نترسى».

پيوند خويشى نگه دار [و صله رحم به جاى آر] ، گرچه با جرعه اى آب باشد . بهترين وسيله اى كه با آن صله رحم به جاى آورده مى شود ، خوددارى از آزار رساندن به خويشاوندان است.

كسى كه در جستجوى روزىِ بيشتر كوشد تا نانخورِ خود را كفايت رساند ، مزدش از مجاهد در راه خدا بزرگ تر است.

دو گروه هرگز با يكديگر درگير نشوند ، مگر آن كه با گذشت ترينِ آن دو پيروز شود.

سخاوتمند از خوراك مردم بخورد تا مردم از خوراكش بخورند ، و بخيل از خوراك مردم نخورَد تا از خوراكش نخورند.

يارىِ تو به ناتوان ، از بهترينِ صدقه هاست.

بدترينِ مردم ، كسى است كه از ميهمانش دريغ دارد و تنها بخورد وبنده اش را تازيانه زند.

به خداوند خوش گمان باش ؛ زيرا هر كه به خدا خوش گمان است ، خدا با همان گمانى كه به خدا دارد ، با اوست.

بخيل را آسايش نيست ، و حسود را لذّت نيست ، و پادشاهان را وفا نيست ، و دروغزن را مروّت نيست.

هر كس به اندكْ روزى خرسند است ، اندك كردارى از او پذيرفته شود.